25-08-2023
Bron: Clubblad 2023-2
Door: Ivo Tenten
Stoppen op je hoogtepunt, het is er maar weinigen gegeven! Wessel Baarslag, Ramon Landewers en Mart Zieverink behoren nu tot die selecte groep sporters die dat kunnen zeggen. Op 1 juli volgt nog een toetje in Doetinchem waar de finale van de Achterhoek Cup wordt gespeeld tegen DZC ´68. En daarna is het dan echt voorbij. Geen officiële wedstrijden meer voor Grol 1. Nog wel een afscheidswedstrijd, want terwijl ik de heren interview, is er druk contact om de afscheidswedstrijd te plannen.
De carrières bij Grol
Wessel, Ramon en Mart zijn van dezelfde generatie en groeien op bij elkaar in de buurt op Banninghof. “We brachten vroeger uren voetballend samen door op het geasfalteerde veldje op Banninghof samen met andere jongens uit de buurt. We waren altijd met 6 à 7 jongens. De palen van de baskets fungeerden dan als doel”, vertelt Mart. Ze kennen elkaar dus al jaren. De voetbalcarrière van deze 3 heren verliepen echter alles behalve hetzelfde.
De carrières bij de jeugd van Ramon en Mart zijn verlopen zoals u het vermoedelijk verwacht van een speler van Grol 1. Vanaf jonge leeftijd al ieder jaar in de selectieteams gespeeld en Mart sloot als tweedejaars A-speler in de winter al aan bij de eerste selectie. De carrière bij de jeugd van Wessel kent een ander verloop. “Ik heb in de jeugd nooit als vaste keeper gekeept in één van de selectieteams. Ik denk dat ik in mijn hele loopbaan bij de jeugd misschien 5 wedstrijden heb gekeept in een selectieteam. Ik was eigenlijk helemaal niet zo’n goede keeper”, vertelt Wessel. En toch schopte hij het uiteindelijk tot Grol 1. “Na de A2 ben ik naar Grol 2 gegaan. Er waren een aantal keepers die stopten bij Grol 1 en Grol 2 waardoor ik de kans kreeg bij Grol 2. Die heb ik gepakt, en 3 jaar later speelde ik in Grol 1.”
En zo bewandelde ieder zijn eigen pad richting Grol 1. Ramon ging vanuit de jeugd direct naar Grol 1, maar had het als jonge jongen moeilijk bij Grol 1 en maakte een stapje terug naar Grol 2 om meer speeltijd te krijgen. En dat heeft hem goed gedaan, want als ik vraag welke trainer voor hem het belangrijkst is geweest of wie zijn favoriete trainer was bij Grol twijfelt Ramon geen moment: “Dat was Kevin Vos, bij Grol 2. Kevin heeft mij geholpen om een Grol-1 waardige speler te worden en een belangrijke bijdrage geleverd aan de speler die ik ben geworden.” Reden genoeg natuurlijk om ook even contact op te nehmen met Kevin zelf om te vragen hoe hij zich Ramon herinnert. Kevin vertelt: “Ramon is bij uitstek een speler die altijd levert in arbeid, in concentratie en het investeren in zichzelf en de ploeg. Ik heb altijd het gevoel gehad dat hij de stap weer zou maken. Dat hij een onderdeel is geweest van de laatste jaren van Grol 1 en de stap omhoog heeft meegemaakt is knap, maar voor mij geen verrassing. Hij levert namelijk altijd! Hij heeft naar zijn mogelijkheden echt maximaal gepresteerd.”
Ook Wessel zijn favoriete trainer is een trainer van Grol 2, Bjorn Koldeweij. “Hoewel ik helemaal niet zoveel onder Bjorn heb getraind, heb ik veel bewondering voor zijn manier van werken. Bjorn heeft een doel voor ogen en is in staat om het hele team daarin mee te krijgen. Hij zegt wat je moet zeggen als trainer en wat ik heel goed vind, is dat hij spelers echt individueel helpt. Als hij ziet dat het niet lekker gaat, neemt hij je persoonlijk bij je, en is oprecht geïnteresseerd in je en vraagt of en hoe hij je kan helpen.”
Mart geeft aan dat hij het meest geleerd heeft van Jos Heutinck. “Vooral op mentaal en fysiek gebied is Jos heel belangrijk voor mij geweest. Onder leiding van Jos ben ik fitter en mentaal sterker geworden. Ik vond Jos echt een toptrainer.” Wessel beaamt dat ook hij onder Jos is gegroeid, vooral ook omdat Jos de jongens zich meer verantwoordelijk liet voelen. “Onder Jos heb ik geleerd dat ik er meer voor over moest hebben om in Grol 1 te spelen. Uiteindelijk is het een privilege om in Grol 1 te mogen spelen. Kijk hoe alles geregeld is rondom Grol 1, het minste wat er dan van je verwacht mag worden is dat je bepaalde zaken doet en laat.”
Als ik Jos vraag terug te kijken op de voetballer Mart Zieverink schieten hem meteen de vele doelpunten uit voorzetten van Jelle Kornegoor en Johan Houben te binnen. “Mart had echt een ‘neusje voor de goal’. Hij scoorde in de 1e klasse met Grol 1 maar liefst 15 doelpunten. Mart had een geweldige techniek, maar was fysiek niet in staat om zich op te drukken. Als hij fysiek sterker was geweest, dan was de eerste klasse niet zijn plafond geweest. Dat hij bij Grol 1 een topspits als Sander Nijhof verdrong van de spitspositie, dat zegt wel wat.”
Stoppen op je hoogtepunt
Gevraagd naar het absolute hoogtepunt uit de carrière van de heren hoeven we voor Wessel en Ramon natuurlijk niet ver terug. Het kampioenschap met Grol 1 dit seizoen was een kroon op de carrière van beide spelers en voor beide het absolute hoogtepunt van hun carrière. “Ik heb de afgelopen weken pas echt gemerkt hoe het leeft in Groenlo en hoeveel mensen er meeleven”, vertelt Ramon. “Heel veel mensen wensten me succes in de week voorafgaand aan de wedstrijd tegen DVC, maar de mooiste wens kwam onderweg naar het Grolveld op de wedstrijddag zelf: veel plezier vandaag! Dat vond ik heel mooi. We moesten er van genieten, en dat heb ik ook gedaan. Als ik nu terugkijk op die dag, krijg ik nog kippenvel. Mijn vader moest huilen, dat had ik in mijn hele leven pas 1 keer eerder gezien. En al die mensen die waren kijken, toen drong het echt tot me door hoeveel mensen met ons meeleefden.”
“Voor mij was het laatste fluitsignaal echt het hoogtepunt van de wedstrijd. Die ontlading, fantastisch”, vertelt Wessel. “Ik viel op de grond en niet veel later lagen er een hoop spelers bovenop me die natuurlijk ook beseften dat het mijn laatste wedstrijd was voor Grol 1. En mijn zus, die komt eigenlijk nooit kijken, en ineens stond ze naast me op het veld na de wedstrijd!” Ramon roemt ook nog de teamgeest die is ontstaan onder de leiding van trainer William Krabbenborg. “Dit kampioenschap was echt een teamprestatie. We zijn echt een hecht team waarin iedereen elkaar wat gunt en keihard voor elkaar werkt. Tekenend vond ik de wedstrijd tegen Theole waarin Titus scoorde na zijn lange blessure. De oprechte blijdschap bij iedereen op dat moment was echt gaaf en liet zien hoe hecht we als team zijn.”
Hoewel het kampioenschap voor Mart uiteraard ook een hoogtepunt was, was vanwege zijn grotere inbreng bij de promotie naar de eerste klasse in het seizoen 2012-2013, die promotie zijn absolute hoogtepunt met Grol 1. Na een 4e plek in het reguliere seizoen werden toen in de nacompetitie achtereenvolgens Leones en SDOUC uitgeschakeld.
Groot feest
De wedstrijd, de bevrijdende 1-2, het laatste fluitsignaal, het feest op het veld, het feest in de bus, het feest ’s avonds in de kantine, het ontbijt op dinsdagochtend bij Wouter Pillen, de hele dinsdag gezellig samen pilsen en uiteindelijk ook nog de huldiging op het stadhuis. Het waren twee dagen om nooit te vergeten aldus de heren. “Ik werd dinsdagochtend om half 6 al weer wakker en kon niet meer slapen”, vertelt Wessel, “Ik wilde weer naar de jongens.” En hoewel Mart zich eigenlijk had voorgenomen dinsdag niet mee te gaan, was één appje van zijn vriend Wessel voldoende om hem over te halen, en dus ging Mart gewoon weer mee op stap met de jongens op dinsdag. En zo kunnen we nog wel even door met het beschrijven van mooie verhalen over tweede Pinksterdag en de dag die daarop volgde, maar wie daarover meer wil weten, moet de jongens zelf maar eens vragen hoe ze het gehad hebben.
En nu?
Blijven de heren voetballen? Jazeker! Ramon zal volgend jaar in Grol 2 spelen, Mart in het 4e, en Wessel bij vrienden in Grol 7. Een belangrijke gemene deler voor alle drie om te stoppen bij Grol 1 is tijd. Niet meer de hele zondag kwijt, minder vaak trainer, en dus meer tijd voor vrouw en kind (Ramon) of vriendin (Wessel en Mart), maar daarnaast voor Wessel en Mart ook meer tijd om te padellen. Ramon voegt nog toe: “De beslissing om te stoppen is ook makkelijker gemaakt door alle goede jongens die op de deur kloppen. Er zal geen gat vallen, want in dat geval had ik het een stuk moeilijker gevonden om te stoppen bij het eerste.” En zo is het, met alle jonge spelers die Grol 1 al heeft, maar die er ook nog aankomen, zullen er ongetwijfeld mooie jaren volgen voor Grol 1.
