07-11-2005
Met een bijna complete selectie reisden we af naar Ulft voor de wedstrijd tegen, zoals Djordi dat waarschijnlijk nog steeds zal zeggen, ‘es – douk’. Alleen onze laatste man, Philippe, ontbrak maar verder was sinds enige tijd iedereen weer aanwezig.
We kwamen in de eerste tien minuten weinig aan voetballen toe. Duels werden verloren, ballen werden niet zuiver in gespeeld met als gevolg dat de tegenstander meerdere kansen kon creëren. Vooral over de rechter flank konden ze een paar keer goed doorkomen. Dit resulteerde echter niet in een doelpunt. Die viel in de 20e minuut wél aan de zijde van Grol A1 toen Nick, die na een paar minuten al was ingevallen voor de geblesseerde Roderick, de bal na een goede kaats met Bart weer terugkreeg, de keeper passeerde en vervolgens de bal rustig in het zijnetje kon schuiven.
Grol werd sterker en rook zijn kansen. Een paar uitgespeelde kansen voor o.a. Nick en Bart resulteerde teleurstellend in een doeltrap, de keeper pareerde of een van onze flankspelers trof het zijnet.
Twintig minuten na de eerste treffer werd een vrije trap wonderschoon binnengetrapt door onze aanvoerder, Lennard. Daar bleef het echter niet bij. We konden de kleedkamer opzoeken met een voorsprong van drie tegen nul. Na een corner wist Robin uit de rebound het net nog te vinden.
Een compliment overigens voor Rick Bekkenutte, die naar mijn mening de beste man van de eerste helft was. Hij veroverde regelmatig op belangrijke momenten de bal en stond aan de basis van enkele doelpunten.
De tweede helft waren de rollen omgedraaid. S.D.O.U.C. domineerde en onze verdediging stond nog wel eens te slapen. Passes van achteruit werden met regelmaat slecht gegeven wat resulteerde in balverlies. We lieten de tegenstander komen en onze keeper Djordi werd vaker op de proef gesteld. Ondanks (volgens mij) één foutje, keepte hij een fantastische wedstrijd en kon hij de schoten van de tegenstander bijna allemaal keren. Ondanks de 3-0 voorsprong zakten we wat in. S.D.O.U.C. kon via een mooi uitgespeelde aanval op 3-1 komen en het leek even slechter te gaan met de jongens van A1. Ze kregen meerdere kansen maar konden ze niet verzilveren. Het niveau van de eerste helft konden we bij langer na niet halen, het was slappe hap.
De, voor de met kramp uitgevallen Bart Porskamp, ingevallen Ronald Wagendorp kreeg ook nog een paar grote kansen. Hij kon de voorsprong tot vlak voor tijd niet uitbreiden. In de blessuretijd van de tweede helft kreeg hij toch nog waar hij recht op had. Hij passeerde zijn directe tegenstander en kon hem, met een laf stuitje, toch nog in de rechterhoek plaatsen. Eindstand: 4-1. Tevreden over het resultaat, maar het spelniveau in de tweede helft liet te wensen over.
