18-05-2022
Bron: Clubblad 2022-1
Door: Ivo Tenten
Vanaf zijn 9e jaar voetbalt hij bij Grol, en op zijn 53e doet hij dat nog steeds, maar daarnaast zullen vele mensen Marco Frank vooral kennen van alle functies die hij als vrijwilliger bekleedt en bekleed heeft bij Grol. Maar niet alleen Marco is gek op voetbal, ook zijn zoon Jesper (21) en dochter Bibi (18) spelen al jaren met veel plezier bij Grol. Tijd voor een kennismaking in huize Frank aan de Winterswijkseweg, op steenworp afstand van het ouderlijk huis van Marco aan de Nieuwe Groeneweg waar hij is opgegroeid.
Jesper, een 21 jarige student bouwkunde in Doetinchem, speelt al vanaf jongs af aan voetbal bij Grol. “Ik begon als voetballer, maar in de E ben ik keeper geworden doordat de keeper van de E1 geblesseerd raakte”, vertelt Jesper. Na een aantal jaren keepen, is hij in de C-jeugd weer gaan voetballen om uiteindelijk nog een jaartje in de A1 te spelen. “Ik speel nu in Grol 10. Ik ben daar na de A-jeugd met 5 vrienden gaan voetballen en dat bevalt me erg goed, het is echt een heel gezellig team. We spelen thuis om 9.30 uur, dus dan zitten we al mooi op tijd in de kantine”, vertelt hij met een lach. Jesper is een levensgenieter, dat is me al snel duidelijk, bij wie vrienden een belangrijke rol spelen in zijn leven. Op de vraag wat hij later wil worden gezien zijn opleiding bouwkunde komt een verrassend antwoord: “Ik wil heel graag hovenier worden. Ik werk bij een hovenier in Vragender en dat vind ik ontzett end leuk”, waarop Marco ad rem reageert dat hij daar thuis anders weinig van merkt, wat Jesper moeilijk kan ontkennen. “Ik ben iemand die graag met de handen werkt. Omdat ik de opleiding bouwkunde bijna heb afgerond maak ik die nog af, maar daarnaast ga ik al naar Velp voor een hoveniersopleiding.”
Naast zijn voetbalcarrière bij Grol is Jesper ook nog een jaartje actief geweest als jeugdleider en heeft toen samen met Ruben te Woerd en Dennis Pasman een team begeleid. Tot Jesper zijn verbazing vertelt Marco dat hij ook wel eens een paar wedstrijdjes heeft gefl oten bij Grol, maar daar kan Jesper zich niets van herinneren.
Ook zus Bibi draagt zo af en toe een steentje bij in het vrijwilligerswerk rondom Grol. “Ik heb training gegeven bij de F-pups en ik vind het erg leuk om te helpen bij het Marveldtoernooi. De afgelopen twee jaar is dat helaas niet door gegaan en daarvoor was ik nog erg jong, dus toen mocht ik alleen watermeisje of ballenmeisje zijn. De volgende keer wil ik heel graag bij het eten werken in de sporthal.” De liefde voor het Marveldtoernooi heeft Bibi niet van een vreemde, maar daarover later meer. Ook heeft ze onlangs een wedstrijd gefloten van de MO13-1. “Dit was eigenlijk best leuk om te doen, maar wel heel onwennig, ik had continu de neiging om zelf mee te doen.”
Bibi begon op haar 5e al met voetbal. “Totdat ze een bal in de eigen goal schoot” lacht Marco, “Toen wou ze niet meer.” Een jaar later al keerde ze echter weer terug op het voetbalveld, en niet zonder succes. Bibi heeft alle selectieteams bij de meiden doorlopen en hoewel nog gerechtigd om in de MO19 te spelen, speelt ze al bij het eerste elft al van de dames. Marco is duidelijk trots op zijn dochter. Bibi is zelf ook wel trots dat ze al in het eerste speelt, maar heeft ook wel wat mixed feelings. “Ik heb met de meiden uit het team van MO19 hele leuke jaren gehad. Vooral de jaren onder Carry (red. Carry Walterbos), Dalli (red. Dalibor Repija) en mijn moeder (red. Joyce Kemkens) waren echt top. Om dat team dan ineens een jaar eerder dan verwacht achter te moeten laten, dat vond ik op dat moment heel jammer, maar tegelijkertijd was ik natuurlijk ook trots dat ik de stap naar Dames 1 al mocht maken. Inmiddels heb ik ook wel redelijk mijn plekje gevonden bij Dames 1.”
Wat ze exact wil worden later weet ze nog niet. “Ik doe de opleiding Leisure and Hospitality in Doetinchem. Ik wou altijd stewardess worden, omdat het me heel leuk lijkt veel te zien van de wereld. Ik krijg alleen steeds meer het gevoel dat ondernemer worden ook iets is wat me heel leuk lijkt. Ik weet het dus eigenlijk nog niet zeker, tot een beetje keuzestress leidt dit wel.” Komend half jaar van Bibi staat in het teken van de stage in Spanje, waar ze samen met een studiegenootje een animatieteam op een camping in Spanje gaat versterken. “Helaas moet ik daardoor wel het Marveld toernooi missen.”
Hiermee wordt een mooi bruggetje geslagen naar Marco, want als er 1 ding is waar Marco zijn ziel en zaligheid in gooit, dan is het wel de organisatie van het Marveldtoernooi. Dit blijkt al als we het hebben over wat hij zoal doet in de tijd dat hij niet met Grol bezig is. Marco is afgestudeerd aan de Universiteit Twente. “Ik herinner me nog goed, dat ik in de bus naar Enschede ging om me in te schrijven voor een kamer, of eigenlijk vooral de weg terug. Toen ik in de bus terug zat dacht ik, ik ben ook eigenlijk gek ook. Ik wil helemaal niet weg uit Groenlo. Ik heb hier mijn vrienden, familie, voetbal, eigenlijk alles wat belangrijk voor me is.” Zijn liefde voor Groenlo blijkt ook wel uit de prachtige luchtfoto van Grolle die prominent in de woonkamer aan de muur hangt.
En dus heeft Marco zijn universitaire opleiding en ook de daaropvolgende 5 jaar durende promotie vanuit zijn vertrouwde Groenlo voltooid. Daarna is hij als chemical engineer gaan werken voor AKZO in Arnhem, wat hij na 6 jaar inruilde voor het Zuid Afrikaanse bedrijf SASOL, waar hij inmiddels al ruim twintig jaar werkt op de locatie in Enschede. Waar blijft dan de link naar het Marveldtoernooi vraagt u zich af? Wel, Marco vertelt, dat hij gevraagd werd om voor SASOL een aantal maanden naar Amerika te gaan, wat hem ontzettend leuk had geleken. “Alles leek in kannen en kruiken maar door covid liep dit uiteindelijk allemaal anders en ging het helaas niet door. Het zou qua timing perfect zijn geweest, want ik zou vóór het Marveldtoernooi weer terug zijn! Sterker nog, als ik tijdens het Marveldtoernooi weg was geweest, had ik vermoedelijk geweigerd. Ik wil onder geen beding het Marveldtoernooi missen.” Op mijn vraag of SASOL dan ook sponsor is van het Marveldtoernooi grapt Marco “Misschien is SASOL indirect wel één van de grootste sponsoren.”
Vol trots vertelt Marco over het Marveldtoernooi, waaraan hij al 30 jaar verbonden is als bestuurslid. Over de sfeer tijdens het toernooi, de waardering van alle deelnemers en over het plezier van het organiseren, waarbij ook de leuke bijkomstigheden niet onvermeld blijven, zoals bezoekjes aan buitenlandse clubs. “Jesper was een keer mee naar Manchester United, waar we bij de training mochten kijken. Na de training namen alle spelers de tijd voor handtekeningen voor Jesper, ook Ronaldo bijvoorbeeld.” Ook Jesper herinnert zich dit nog als de dag van gisteren. “Ook was het bezoek aan het Hiroshima-toernooi met ons drieën in Japan zeer bijzonder“, vertelt Bibi.
“Maar ik kon zelf ook aardig voetballen”, aldus Marco. “Ik ben op mijn 9e begonnen met voetballen in de E5. Daarna zat ik als tweede-jaars altijd bij de selectie-elftallen en in de B en de A heb ik beide jaren in de selectie gezeten. Ik was altijd rechtsback”, waarna Jesper en ondergetekende elkaar aankijken, en Jesper zegt wat ik ook denk: “De rechtsback is toch niet voor niets rechtsback”?, waarop lachenderwijs Marco zijn kwaliteiten de revue passeren: de terugspeelbal en de ingooi wordt er gegrapt. Maar Marco zijn sliding schijnt ook goed te zijn geweest aldus Marco zelf en hij was ook een slimme voetballer vindt hij zelf. “Ik was niet heel snel, maar stond vaak op de juiste plek.” Na de jeugd, waarin hij als A-speler nog een paar keer met Grol 1 is meegeweest, heeft Marco ongeveer 10 jaar in Grol 2 gespeeld, en jaren lang in Grol 3, 4, en 5, welk laatste team zonder te wijzigen door de jaren heen ook door het leven is gegaan als Grol 4, Grol 5 dan wel Grol 6. In zijn afscheidswedstrijd werd hij vlak voor tijd gewisseld en kwam Jesper voor hem in het team. Hoewel het hem niet meer zo afgaat als vroeger, voetbalt Marco nog steeds, maar nu in 35+. “Oh ja, ik heb ook nog 10 tot 15 jaar gevoetbald in de zaal, waarvan een flinke tijd in Grol 1. Dat was ook een supermooie tijd.”
Hoewel hij dus een lange carrière als voetballer binnen de Grol heeft, zullen velen van u Marco vooral kennen als bestuurder binnen de Grol, of als scheidsrechter. De waslijst van werkzaamheden als vrijwilliger voor Grol is indrukwekkend en er komt bijna geen eind aan. Marco is begonnen als leider in de jeugd van onder andere de D3, D1 en E1. De D3 heeft hij geleid samen met Stef Oldenkotte. Hij is trainer geweest, heeft bij de terreincommissie gezeten, met als ‘hoogtepunt’ de maandelijkse vergaderingen onder leiding van Tonny Hartman. Hij is leider geweest van het D-kamp, heeft in het bestuur senioren gezeten waar hij coördinator was voor de recreatieve teams en voor de zaal. “In die tijd betekende dat bijvoorbeeld dat wekelijks de voetbalprogramma’s helemaal werden uitgewerkt en op de fiets werden rondgebracht, zodat iedereen die daarvan op de hoogte moest zijn, op tijd wist waar en wanneer men moest voetballen”, legt Marco uit.
“In 2000 ben ik voorzitter geworden van het jeugdbestuur en ik ben 7 jaar vice-voorzitter geweest van het hoofdbestuur. Verder ben ik vanaf het begin betrokken geweest bij de ontwikkeling van de website van de Grol, en in het bijhouden hiervan en voor social media vervul ik nog steeds een rol. Ook ben ik lid van het commercieel team en stuur ik het verenigingsbureau aan, waaronder de uitvoering van de ledenadministratie valt, maar ook de sponsoradministratie en de vrijwilligersadministratie.” Het is dan ook niet zo vreemd dat Marco inmiddels Lid van Verdienste is van de Grol en dat hij verenigingsman van het jaar is geweest. Ook heeft hij een Zilveren Speld van het Internationaal Marveldtoernooi, waar hij inmiddels voorzitter van is.
Het fluiten van wedstrijden verdient extra aandacht in deze waslijst van activiteiten, omdat dit iets is waaraan Marco ontzettend veel plezier beleeft. “Ik vind het echt een uitdaging om wedstrijden tot een goed eind te brengen en het is voor mij ook een manier van sporten, het houdt me in beweging. Ik fluit niet alleen wedstrijden bij Grol, ik ben ook scheidsrechter van de KNVB, dus ik fluit ook regelmatig bij andere clubs.” Ook fluit hij af en toe een wedstrijd van Jesper of Bibi. Overigens wordt door Jesper en Marco stellig ontkend dat er enige samenhang is tussen de koppositie van Grol 10 en het feit dat Marco zo af en toe een wedstrijd van Grol 10 fluit.
Aan het eind van het interview komen ook nog even de clubvoorkeuren in het profvoetbal aan de orde. Dit is een gevoelig onderwerp. Marco is een Ajax liefhebber, maar moet het doen in huis met een hele fanatieke Feyenoord supporter die ook met enige regelmaat naar de Kuip gaat om wedstrijden te kijken, zo ook nog onlangs thuis tegen Zagreb. Jesper zijn liefde voor Feyenoord is begonnen omdat hij een groot fan van Dirk Kuijt was. Het fan zijn van Feyenoord gaat zover, dat Jesper eigenlijk liever helemaal niet naar Ajax kijkt. Bij de wedstrijd Ajax – Tottenham Hotspur twee jaar geleden is hij gestopt met kijken toen het 2-0 was voor Ajax, hij kon het niet langer aanzien, maar hij is snel weer gaan kijken toen hij mee kreeg dat het 2-2 werd. “Ajax kan mij er niet snel genoeg uitliggen in Europa.” Marco als AJAX fan is iets minder fanatiek en gunt Feyenoord het allerbeste in Europa, maar de rivaliteit tussen vader en zoon is leuk om te zien. En Bibi dan vraagt u zich wellicht af? Die heeft eigenlijk geen keuze. “Ik was eigenlijk vrij neutraal, maar ja, mijn vriend is keeper van Ajax onder 18-1, dus nu ben ik natuurlijk voor Ajax.” Bibi heeft verkering met Sten Kremers, die ten tijde van dit interview met Oranje onder 18 voor een toernooi naar Duitsland is om tegen Frankrijk onder 18 en Duitsland onder 18 te spelen.
De tijd vloog voorbij. Na het interview hebben we nog nagepraat over van alles en nog wat, totdat de volgende dag naderde. Tijd om te gaan, wat een ontzettend gezellige avond!
