28-11-2024
“Ik deed dat helemaal op mijn eigen manier”
Door: Mark Wessels
Bron: Clubblad 2024-3
Aan de Eimersweg tussen Groenlo en Eibergen ligt een prachtig verbouwde boerderij verscholen tussen het maïs. Deze woning, genaamd Huiskeskamp in de buurtschap Hupsel, is al ruim veertig jaar in het bezit van Hans Vultink en zijn vrouw Gertie. Hans Vultink is natuurlijk een begrip onder de 50+-ers maar Vultink behoeft toch wat tekst en uitleg voor de jongere generatie.
Bij deze een korte introductie: Hans is een geboren en getogen Achterhoeker en is DE Nederlandse ambassadeur van de biljartsport. Vultink was in totaal maar liefst drie keer wereldkampioen, zeven keer Europees kampioen en 52 (!!) keer Nederlands kampioen maar heeft ook een sportief verleden bij s.v. Grol. Hans Vultink werd in 1975 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.
Hans, je komt eigenlijk uit Aalten. Hoe ben je in de biljartwereld gerold?
“Ik ben inderdaad in Aalten geboren. Mijn ouders hadden een gezellige kroeg in het dorp die echter totaal afbrandde op Bevrijdingsdag, mei 1945. Uiteindelijk is het café pas in 1949 herbouwd en daar heb ik mij ook het biljartspel eigen gemaakt. Mijn vader was in die tijd een van de beste biljarters in de omgeving en ik heb van hem een heleboel geleerd. Op een bepaald moment viel iemand uit het team van mijn vader uit en was ik zijn plaatsvervanger. Mijn tegenstanders waren minstens twee keer zo oud als ik en hadden veel meer ervaring maar ik kon mezelf goed redden. Op mijn 14e werd ik voor het eerst kampioen van Oost Gelderland. Het jaar daarna maakte ik alles in één beurt uit; toen mocht ik niet meer meedoen. Dankzij de biljartsport heb ik heel veel van de wereld gezien. Ik werd uitgenodigd voor toernooien maar deed ook veel demonstraties op uitnodiging van de nationale bonden. Ik ben bijvoorbeeld twee keer een maand in Australië geweest, een keer met Henk Porskamp en een keer met Bennie Bomers van camping Marveld. Verder ben ik in landen als Nieuw Zeeland, Paraguay, Florida, Californië, en Aruba geweest. Het mooiste land dat me is bij gebleven is toch Suriname. Suriname was echt bijzonder. Ik ben zelfs voor een biljartdemonstratie in de binnenlanden geweest en heb daar, als een soort van openingsritueel, een Indianenopperhoofd geknuffeld. Dat zijn dingen die je nooit meer vergeet.”
Ben je fulltime biljarter geweest? Met andere woorden; kon je ervan bestaan?
“Ik kon zeker niet rond komen als professioneel biljarter en wilde mijn risico’s ook spreiden. Mijn concurrent Raymond Ceulemans uit België was in die tijd eigenlijk de enige professional. Ik had zelf naast het biljarten een bedrijf Kaak – Vultink Verhuur, samen met Ton Kaak. Dit bedrijf heet tegenwoordig Kaak Event Rent. Daarnaast heb ik een bedrijfje in speelautomaten gehad; het was al met al een leerzame periode. Een van mijn grote hobby’s naast het werk is duiven melken, dat doe ik al vanaf 1949. Vissen, en dan met name op paling, deed ik vroeger ook graag. Het kost me ook geen enkele moeite om het verschil te proeven tussen een Zuiderzeepaling en een Noordzeepaling. De zoetwaterpaling is namelijk veel lekkerder. Een andere hobby van me was voetballen in het Nederlands artiestenelft al met sterren als Oscar Harris en Jan Rietman. We speelden door het hele land voor allerlei goede doelen. In die periode was ik veel onderweg. Dat was echt een leuke tijd. Ik kan me herinneren dat ik een keer een biljartdemonstratie mocht doen voor de selectie van Ajax met spelers als Johan Cruijff en Piet Keizer. Natuurlijk wist Cruijff alles beter. Niet lang daarna werd ik uitgenodigd voor de beruchte mistwedstrijd Ajax – Liverpool. Ik zat op de tribune en zei op een gegeven moment tegen Rinus Michels die de hoofdtrainer was: “Ik zie echt geen flikker!” Michels haalde me op en ik mocht de rest van de wedstrijd op de reservebank mee kijken waar het zicht trouwens niet veel beter was.”
Er is ooit een boek over jou geschreven, een biografie?
“Dat klopt inderdaad. Een auteur uit Utrecht heeft een boek van 157 pagina’s over mij geschreven. Ik heb het boek trouwens zelf nooit gelezen, haha.”
Wat is jouw band met voetbal en de s.v. Grol?
“Ik heb bij Grol een leuke tijd gehad maar eigenlijk niet zo heel lang in het blauw wit gespeeld. Als voetballer ben ik begonnen bij AD in Aalten waar ik eigenlijk op alle posities heb gespeeld. Daarna heb ik ook nog een tijdje bij PW in Enschede gevoetbald. Wim Snellenberg, fysiotherapeut van FC Twente en een goede vriend, vroeg of ik daar wilde komen spelen want ze hadden een laatste man nodig. Bij Grol ben ik gestart in Grol 3 en heb ook nog drie of vier jaar in Grol 7 gespeeld. Met het derde elftal moesten we een keer uit naar Vios in Beltrum terwijl ik ’s middags ook de WK finale biljarten in Düsseldorf speelde. Ik heb die zondagmorgen in Beltrum de kantjes er niet vanaf gelopen; ik heb mezelf zeker niet gespaard. Na de wedstrijd ging iedereen naar het sportcafé in Groenlo en ik reed met de auto door naar Düsseldorf. Dit was voor mij de voorbereiding richting een grote biljartwedstrijd; ik deed dat helemaal op mijn eigen manier. Een andere keer had ik ’s morgens ook nog gevoetbald en moest ik ’s middags naar het NK Biljarten in Bilthoven bij Utrecht. We waren onderweg met de auto en toen hoorden we commentator Ben de Graaf op de radio zeggen: “We zitten nu te wachten op Hans Vultink, want die is weer eens te laat.”
Hans Vultink, partner van Gertie, vader van drie dochters en opa, is inmiddels 87 jaar oud. Hij heeft al tien jaar de ziekte van Parkinson maar blijft een ras optimist en is nog steeds scherp van geest. Een mooi gesprek met een eigenzinnig en kleurrijk mens.
