09-10-2011
1 oktober 2011.
De technische begeleiding, ouders en andere betrokkenen zaten vandaag met de handen in het haar. Hoe verder? Wat moeten we nu? De wereld vergaat! Want onze Dirk was niet op en top fit door een zware antibioticakuur en als klap op de vuurpijl lag onze Dylan al de hele week in de lappenmand met een enkelblessure. Echter negen min twee is zeven, dus nog genoeg vuurkracht over om Haaksbergen de stuipen op het lijf te jagen… En een niet-fitte Dirk en een niet-fitte Dylan zijn altijd nog van topniveau.
Aangekomen in Haaksbergen, je weet wel het tweede veld rechts (RECHTS), dit is niet hetzelfde als het eerste veld links!, stonden de ouders al rijen dik om het veld en dan weet je genoeg. Dit Haaksbergs team staat hoog op de ranglijst en gaat voor de titel. Hoewel het veld er goed bijlag, was het door de dauw wel erg nat, zeker op dit vroege tijdstip.
Onze kanjers kwamen vrolijk op het veld en gingen volop in beweging om klaar te zijn voor de match. Uit de ooghoeken zaten ze wel stiekem te kijken naar onze opponenten, want intern werden de berekeningen al gemaakt. Ze zijn gemiddeld zeker 7,2 centimeter groter, 12,8 kilo zwaarder en 1,78 jaren ouder dan ons. In de eerste helft bleek dan ook dat de onze toch een beetje ontzag hadden voor de groenwitten. We hadden te weinig mensen voorin oftewel we legden de nadruk op verdedigen in plaats van onze tegenstander op te jagen, moe te maken en terug te drukken.
Al snel stoomde de grote roerganger en aanvoerder van Haaksbergen over het middenveld op en schoot de bal in ons netje 0-1. We probeerden het spelbeeld om te draaien, maar wisten de angst om de angst voor enkele grote jongens niet van ons af te zetten. Tekenend voor de eerste helft was het tweede doelpunt. De meest uit de kluiten gewassen reus bij Haaksbergen werd niet aangevallen, niet aangevallen en nog eens niet aangevallen oftewel we liepen terug in plaats van naar de bal toe te gaan, waardoor de bal plotseling bij de geduchte aanvoerder kwam te liggen en deze de bal knalhard binnenschoot 0-2.
De onzen waren niet in paniek, maar kwamen ook niet in het groene gebied, dus de kans op scoren was klein. Wellicht een geweldige actie moeten we daarbij noemen, want na een uitrol van Dylan naar Kaj, ging de bal via Matz naar Tijmen, die daarop Tyn aanspeelde, die de bal weer doorspeelde naar Rosad, via Renzo kwam de bal bij Noah die Dirk in stelling bracht. Na een geweldige draaibeweging schoot Dirk de bal snoeihard in, maar rakelings naast, een wisselspeler van de groenen speelde met zijn leven door in de baan van het schot te gaan staan; wat heeft deze jongen mazzel gehad dat het schot schampte. Uiteindelijk dus geen goal…
Wij waren wel het voetballend team, maar werden niet gevaarlijk. Het Haaksbergs spelletje bestond uit een geweldige keeper, die ver uitschoot en die van daaruit gevaar probeerde te stichten. Echt verzorgd voetbal kun je dit niet noemen, maar het is ook niet verboden om zo te voetballen, maar of het team c.q. de individuele spelers hier veel van leren is maar de vraag…
In de rust zaten de spelers van de Grol F9 er een beetje doorheen. Er kwamen zelfs wat traantjes, door pijntjes aangedaan door die krachtpatsers van tegenstanders. Er werd inderdaad af en toe geduwd, een tikje uitgedeeld, beentjes of andere lichaamsdelen van onze kanjers geraakt, maar niet dat je echt zegt schande of iets van dien aard… Nee, onze manschappen moesten uit een ander vaatje tappen en wellicht de grenzen van de scheidsrechter maar eens gaan verkennen. De Grol F9 kanjers keken elkaar even recht in de ogen en dan weet een goed verstaander wat er staat te gebeuren. Wat een geweldige tweede helft legden de kleine grote F9 kanjers op de mat.
De Haaksbergse ouders dachten aan een kat in het bakkie, maar wat hebben ze billen geknepen. Grol F9 zwaaide het scepter de tweede helft en deed dat met oogstrelend voetbal. Dirk ging op doel en had eigenlijk niet veel te doen. De sporadische kansjes van de tegenstander hielp hij vakkundig om zeep. Dylan kwam bij op het middenveld en zijn kracht en doorzettingsvermogen kwamen deze pot goed van pas. Klasse Dylan!!! Kaj hoeven we bijna niet te noemen, want zijn verhaal is bekend. Hij speelt elke week weer super constant en is niet te passeren, als hij het gevoel krijgt van scoren, kan hij straks in zijn eentje alle plekken op het veld bezetten, zo goed is onze onze Kaj! Dan onze Matz, eigenlijk moet zijn naam in gouden letters worden geschreven, wat zagen we in de tweede helft een geweldenaar. Matz gooide alle schroom van zich af en pakte Haaksbergen op de Haaksbergse wijze aan. Daarnaast speelde hij voetbal dat normaal alleen op Mars is te zien. Met één woord: super geweldig!
Tijmen voerde op het middenveld de druk op, maar kwam zelf niet helemaal toe aan zijn rushes. Desondanks speelde Tijmen als vanouds een dijk van een wedstrijd. Onze Renzo kwam de tweede helft ook als een Spaanse furie uit de kleedkamer. Met technisch hoogstaand spel , vol strijd en met overzicht zette hij teamgenoten in stelling. Petje af voor deze voetbal grootheid!
Dan komen we aan bij the man of the match: Tyn. Klein van stuk, maar met het hart van een leeuw ging hij voor geen tegenstander aan de kant. Sterker nog Tyn won elk duel, dribbelde als een springbok en had technische hoogstandjes in huis,die nu nog geanalyseerd worden door alle sportanalisten van Nederland en de rest van de wereld, want onze Tyn speelde op wereldniveau!!!
En dan onze Noah. Wat een geslepen spits is hij toch. In de kleine ruimte tussen veel tegenstanders is hij op zijn best. Kappen, draaien, iemand in de luren leggen zijn kenmerken van deze excellente speler. Een genot om naar deze liefhebber te kijken, daarnaast verzet hij veel werk om de opbouw bij tegenstanders te verstoren. Grote klasse met een grote G!
En last but not least de baltovenaar van Instanboel: Rosad. Oersterk, aalglad, razendsnel en niet te stoppen door wie of wat dan ook Even tussen haakjes Rosad is afgelopen week op zijn kin gevallen en had een pleister van driekommmavijfenzeventig centimeter nodig om het bloed te stelpen, heeft u dat ergens in de krant gelezen? Juist ja wij ook niet; Rosad maalt daar niet om en voetbalt en traint gewoon door alsof er niets aan de hand is. Dit doet toch niemand, Rosad wel. Maar dit terzijde. Wat een talent, wat een voetballer en wat past hij binnen dit Grol F9 team, want dit Grol F9 is een team in de meest brede zin van het woord TEAM.
Grol F9 domineerde en drukte Haaksbergen terug, ver terug. Dit resulteerde na 8 minuten in een prachtige treffer Via Dirk, Kaj, Matz, Tijmen, Tyn, Dylan, Noah en Rosad kwam de bal bij Renzo, die het leer fantastisch voorbij de ongenaakbare doelman van Haaksbergen schoot 1-2. Grol ging voor de gelijkmaker en eigenlijk nog meer. Schitterende aanvallen, goeie acties allemaal richting doel van onze opponenten, maar het leek of de bal er niet in wilde. En die keeper, ja die was voortreffelijk. Onze jongens gaven niet op en gingen tot het gaatje, maar ze werden niet beloond voor hun geweldige spel. De gelijkmaker was meer dan verdiend, maar dat telt niet altijd in sport. Wat wel telt is dat wij onszelf hebben overwonnen, door het ontzag voor de tegenstander in de eerste helft om te zetten naar geloof in eigen kunnen en geloof in het eigen spelletje.
Wij hebben veel gewonnen en maar een beetje verloren!
Wederom gaat onze dank uit naar de super positieve ouders en grootouders van onze manschappen. Het is een genot om met deze spelers op pad te gaan, maar het is ook een genot om deze mensen als steun in de rug langs de zijlijn te hebben staan. Allen bedankt!!!
Volgende week de kraker thuis tegen DEO F2. U komt toch ook?
