08-10-2013
In 1993 bij de viering van het 75-jarig bestaan heeft het Grolbestuur het initiatief genomen om een gouden ‘Grol’speld in het leven te roepen, toe te kennen aan leden die 50 jaar lid zijn van de Groenlose voetbalclub.
Deze bijzondere onderscheiding werd tot aan de alv van deze week reeds bij 69 personen opgepeld. Vier jubilarissen maakten afgelopen maandagavond hun entree in deze eregalerij, te weten Ad Haen, Wim Wellink, Ben Hoijtink en Gerard Sprenkeler.
De jubilarissen werden uitgebreid en tegelijkertijd bijzonder persoonlijk toegesproken door Grolvoorzitter Hans Scheinck.
Ad Haen (72) herinneren zich veel Grolleden nog als verzorger van het eerste elftal en dit van 1963 tot 1970.
“Je was de hele medische staf van Grol 1 en dat nog onbetaald ook. Je verzorgde een elftal dat je als hecht omschreef met daarin o.a. doelman Joop Koenders (daarna Wim Reukers), Jan Stöteler en de jeugdige Theo Kaak. Je medische kennis had je opgedaan in militaire dienst bij de Geneeskundige Troepen. Daarvoor volgde je opleidingen en dat onder andere als operatie-assistent en manueel therapeut. Je medische kennis koppelde je aan mensenkennis. Mensenkennis die je ook opbouwde als personeelsfunctionaris bij Sweetheart Monocon, later Polarcup. Je kon het echter niet laten je in dat bedrijf ook te ontfermen over de twee verbandkamers. Je hebt vele vingers uit de machines gehaald en telkens zelf beoordeeld of ze er nog weer konden worden aangezet of niet. Langzaam maar zeker werd je bekend ook buiten de Grol om je medische kennis en zeker om je manuele gaven. Huisarts Oosterholt werd een vaste verwijzer naar jouw huisadres, waardoor menig rug werd rechtgezet, de schouder weer in de kom kwam en de nek weer kon draaien. De ziekenboeg van Grol 1 was altijd klein en dat lukte je door al tijdens de wedstrijd met de blessurebehandeling te beginnen. Je was er altijd snel bij op het veld. Soms iets te snel, want in de wedstrijd Sprinkhanen – Grol kwam je dat op een ongenadig pak slaag te staan van een vrouw met een wandelstok. Ik heb van je begrepen dat je niet hebt teruggeslagen. Dat noem ik respect. Jouw eigen gezondheid is wat afgenomen, maar daar boven werkt alles nog, zoals jezelf mooi opmerkte. Jouw vrouw Liet zorgt uitstekend voor je en je kinderen en kleinkinderen houden jou bij de tijd én het voetbal. Jullie zoon Don, die kennen we nog goed bij de sv Grol en jullie dochter Berbel hebben ieder voor 2 kleinkinderen gezorgd. Dat zijn twee vrouwen en twee mannen. Beide mannen zitten op voetbal en hebben talent. Devin, spelend bij RKZVC, heeft met zijn tien jaar al een voorcontract bij De Graafschap getekend en Joshua speelt als keeper in de D1 bij AD ‘69 in Aalten. Zo zie je maar weer Ad, de bal rolt niet ver van het doel. Maar natuurlijk genieten jullie van die beide meiden net zoveel. Zo betrekkelijk is voetbal gelukkig ook weer. Wij hopen hier allen dat je nog vele jaren deze toch mooie sport op de voet mag volgen en op enige afstand jouw nog steeds dierbare s.v. Grol”, aldus Grolpreses Hans Scheinck.
Wim Wellink (65) werd geprezen vanwege zijn grote betrokkenheid bij de vereniging.
Han Scheinck: “We zijn je door jouw grote tegenslagen wat uit het oog verloren. Daarom vinden we het extra fijn dat je vanavond hier bent. Jouw Grol-geschiedenis begon in 1965 in de B-jeugd onder leiding van de fameuze Herman Cuppers. Daarna ging je over naar de A en daar beleefde je twee hoogtepunten. Enkele wedstrijden in Grol 1 én de beslissende goal in de kampioenswedstrijd in de Interregionale Competitie tegen jawel Longa ‘30 A. Daarna koos je voor het legendarische team Grol 5, onder leiding van wederom een fameuze leider, Bennie (Puck) Rave. Je voetbalcarrière kwam in 1983 abrupt teneinde door een ongeval, waarbij je been letterlijk dubbel sloeg en uiteindelijk je knieschijf moest worden verwijderd. Daarna kwam nog een opmerkelijke periode bij de Grol, je was twintig jaar leider van telkens het laagste senioren-elftal, eerst Grol 5, toen Grol 7 en uiteindelijk Grol 9. In diezelfde Grol-periode was je één van de oprichters van de Vrienden van de s.v. Grol, de VSVG. Tien jaar lang was je daarna bestuurslid van dit inmiddels onmisbare orgaan binnen de s.v. Grol. Je hebt gevoel voor dit soort activiteiten, want persoonlijk herinner ik me nog dat jij een topverkoper was bij de 10 maanden durende verloting in het kader van het 75-jarig bestaan in 1993. Je had intussen nog twee andere hobby’s opgepakt, te weten biljarten bij het fameuze café Grolzicht en muziek maken in de legendarische band “The Strangers”. In beide hobby‘s blonk je uit. Een mooie tijd, waaraan een einde kwam door twee zware operaties, één aan je hoofdslagaders en één aan je hart. Met ook nog enkele rest-verschijnselen die je zeer beperken in het dagelijks leven, namelijk een stembandbeschadiging, een flinke kortademigheid en zenuwuitval in je been. Voetbalveld, kermis, carnaval, het zit er niet meer in. En toen volgden er een paar relativerende uitspraken van je: ‘Je kunt wel met je kop tegen de muur lopen, maar dan heb je ook je kop nog kapot’, gevolgd door ‘Wil je mijn knieschijf op sterk water nog zien’? Nou Wim, ik keek liever naar de foto’s van je zoon Jorrit en je dochter Meerle en hun partners. En zeker naar de foto’s van je mooie kleinkinderen Norel en Tijn en die Tijn voetbalt sinds zes weken bij de s.v. Grol en zo hebben we toch weer een mooi lijntje met jou. En dat lijntje houden we graag vast, want je hebt veel voor de s.v. Grol betekend. Dat is ons nog weer eens duidelijk worden. En daar zijn we je altijd dankbaar voor.”
Ben Hoijtink (61) heeft een lange, afwisselende carrière bij de s.v. Grol met één onderbreking. En die carrière loopt nog steeds. Begonnen in de C- jeugd als voetballer, toen naar de B- en de A- en vervolgens in de senioren van Grol 2 naar Grol 3 en Grol 8 en vervolgens naar Grol 12 (en toen eindelijk kampioen). Daarnaast jeugdleider vanaf 1974 en lid van het jeugdbestuur van 1986 tot 1991.
“Toen volgde die onderbreking van 4 jaar toen je naar Sint Maarten vertrok om daar ook in het onderwijs werkzaam te zijn”, aldus Hans Scheinck. “Ook daar heb je het jeugdvoetbal helpen ontwikkelen door te starten met het organiseren van schoolvoetbaltoernooien. Toen je terugkwam, werd je leider van een B-elftal. Het jaar daarop (1992) begon het ‘Decennium C2 ‘. Tien jaar lang leider van C2, samen met Rob van Meurs. Je vindt dat nog steeds een fantastische periode (Rob overigens ook, want hij vertelt er nog vaak over). Jullie beiden genieten er nog van dat er uit C2 eerste selectie-spelers zijn gegroeid, zoals Thomas Porskamp, Bas Stortelers en Ricardo te Veluwe. In diezelfde periode keerde je terug in het jeugdbestuur en dat van 2005 tot 2009. Daarna werd je lid van de terreincommissie, tegenwoordig parkdienst en dat doe je nog steeds. En gelukkig voor ons heb je dit jaar het leiderschap weer opgepakt. Bij Grol C1, waar je een jong trainersduo begeleidt. Je bent coach van de coaches, zo te zeggen. Dat hebben het jeugdbestuur en de commissie opleiding en vorming goed gezien. Die leeftijdsklasse is je niet vreemd, want als technisch onderwijs assistent op de scholengemeenschap Het Assink in Haaksbergen ga je hele dagen met de jeugd van 14 tot 18 om. Omgaan met de jeugd houd je jong en scherp, daarom doe je dat bewust. Maar van je eigen kinderen (Vanessa en Renate) geniet je natuurlijk net zoveel en van je 3 kleinkinderen natuurlijk nog meer. Ben, je bent een zeer betrouwbare verenigingsman en betrouwbaarheid vind je zelf ook een belangrijke voorwaarde om binnen een club samen met elkaar te functioneren. ‘Wie A zegt, moet ook B zeggen’, dat is wat jij uitdraagt. Maar één keer heb jij van een B een C gemaakt. Jij stond mede aan de basis van het B-jeugdtoernooi van de s.v. Grol, dat daarna uitgroeide naar het Internationaal Marveld Toernooi voor de C-jeugd. En het is heel mooi dat jij bij dat toernooi nog steeds betrokken als teambegeleider van een buitenlandse ploeg. We hopen dat je je nog lang inzet voor de jeugd en het jeugdvoetbal bij de s.v. Grol.”
Gerard Sprenkeler (61) heeft het voetbal geleerd in de tuin van zijn ouders, die langzaam maar zeker omgevormd werd tot een klein stadion. De overstap naar het voetbal bij de s.v. Grol verliep in 1963 dan ook vlekkeloos.
“Je begon in de E-pupillen als voetballer, maar dat duurde maar twee weken. Je ging in het doel staan en kwam er niet meer uit. In de D-pupillen blonk je uit als doelman in een verder ook heel goed team met spelers als Paul Overkemping, Richard Koster en Willie Groot Kormelink. En toen gebeurde er iets waar we tegenwoordig eerst drie trainers en twee psychologen op zouden loslaten, je ging samen met drie andere spelers over van de D- naar de A-junioren. Daar stond je dan met nog geen veertien jaar in het doel van A1. Vijf jaar achter elkaar, voetballen in de regionale klasse, op de zondagmorgen. Sterke A-teams had de s.v. Grol toen ook al. En kampioen werden jullie natuurlijk ook een keer, volgens jou door een ijzersterke conditie, waardoor veel wedstrijden in het laatste kwartier werden gewonnen. Vanzelfsprekend kwam je na de A1 in Grol 1. Een zware knieblessure maakte al in het eerste seizoen een einde aan een veelbelovende carrière in Grol 1. Velen bij de Grol weten zeker dat je anders 15 jaar niet uit het doel van Grol 1 verdreven was. Je zette je erover heen, ging langzaam maar zeker de rijwiel- en bromfietszaak van je vader overnemen, samen met je broer Willie en diezelfde broer Willie deelde jou plotseling mee dat je lid van de vrijwillige brandweer was geworden. Precies 35 jaar lang stopte je daar veel energie in. En nu zit je, wat minder energie kost, bij de oud-brandweerlieden van de post Groenlo, die zichzelf ‘de Noa-smeulers’ noemen. Zeer toepasselijk. Bij de s.v. Grol kennen we je nu als een trouw supporter van Grol 1, ook bij uitwedstrijden. En bij de thuiswedstrijden van Grol 1 zien we je steevast een gehaktbal eten om vijf vóór half drie. Hoort bij het ritueel, geef je altijd aan. Lijkt me ook wel wat voor de bestuurskamer. Ik zal er met onze gastvrouwen Kim Baack en Petra ter Bogt eens over spreken. Wat velen ook altijd lang bij blijft is de hoofdprijs in één van de twee fancy fairs per jaar. Als je het sportcafé binnenkomt, zie je recht voor je een door jou beschikbare gestelde splinternieuwe fiets hangen, die er op zondag als laatste uit gaat. Staat garant voor een pijlsnelle lotenverkoop. Gaat bijna altijd goed, totdat een keer twee mensen samen het winnende lot gekocht hadden. Dat loste je soepel op door ieder de helft van de prijs van de fiets in waardebonnen uit te keren. Of het bestuur van de VSVG met de fiets aan de haal is gegaan is, heb ik niet scherp gekregen. Natuurlijk hou jij niet alleen van voetbal, maar zeker ook van fietsen en van de natuur. Samen met je vrouw Maria mag je er graag op uit trekken, vaak op fietsvakantie in het buitenland. Jullie kinderen Jeroen (die doet voor ons menig ICT-klus), Peter, Marieke en Marco zijn het huis uit en broer Willie zorgt dan voor jullie zaak. Maar weer thuis komen in Groenlo is natuurlijk nog mooier, al was het maar om jullie kleinkinderen Lynn, Fem en Job niet te lang uit het oog te verliezen. Wij hopen jou ook nog lang te zien, als trouwe supporter en als betrokken verenigingsman.”
