29-05-2020
Bron: Clubblad - Jaargang 40 - 2020 - Nr. 1
Door: Pim Westervoorde
Het voetbalseizoen kan in de prullenbak.. Jammer en daarnaast voor veel liefhebbers binnen onze vereniging een groot gemis. Zo ook voor de familie Riteco, waarbij vader Rick en zoons Twan (21), Tycho (19), Kjell (17) en Kaj (15) allemaal lid zijn van de s.v. Grol. Waar een normale week bestaat uit werken, school, trainen en wedstrijden spelen, is het in tijden van crisis toch anders. Van het zelf voetballen op het veld, naar het kruipen achter de tv voor een potje FIFA. Tussendoor had ik de gelegenheid om aan te bellen bij de familie en meer te weten te komen over deze talentvolle broers.
Even voorstellen
Zo stapte ik op een zaterdagavond begin deze maand binnen bij de familie, welke naast de vader Rick en de vier broers, ook nog bestaat uit zusje Luca en moeder Lianne. Gezellig dus! Eerst maar eens voorstellen.
“Goed, nou ik ben Twan, met mijn 21 jaar de oudste van de jongens. Momenteel volg ik de studie Social Work aan het Saxion en speel ik in Grol 4 en in een zaalvoetbalteam. Daarnaast werk ik bij DHL, een prima baantje. Een beetje toeren, muziek op en pakketjes bezorgen. Ik doe het graag!”, aldus de oudste van het stel. Ook de jongere Tycho (19) werkt bij DHL, ook als bezorger. “En ook ik zit op het Saxion, maar volg daar de studie Commerciële Economie. Ik speel daarnaast in de eerste selectie van onze club.” Vervolgens was het de beurt aan Kjell en Kaj, 17 en 15 jaar oud en beiden spelers van de O17-selectie. Beide heren zitten op het Marianum, Kjell in 5 VWO en Kaj in 4 HAVO. Werken doen ze ook: “Ja, ik werk bij de Albert Heijn in Groenlo”, begint Kaj. “En ik werk in de pizzeria bij Marveld Recreatie”, vult Kjell aan.
Twan
FC Riteco
Al pratende kwam er meer en meer over de jongens boven tafel. Zo ook dat de twee jongsten samen spelen in een team. Dit omdat Kaj tijdens het huidige seizoen vervroegd over is gekomen vanuit de O16, met succes: “Ja, dat ging eigenlijk wel goed. Eerst mocht Kaj een paar keer met ons meedoen, maar nu trainen en spelen we ook. Wel mooi, we staan beide centraal. Dat gaat prima eigenlijk.” Een zeldzame combinatie, in meerdere opzichten. Ook zeldzaam omdat 3 van de 4 jongens linksbenig zijn. Dat kwam goed uit: “De linkeras was voor ons, haha. Nee, ook ik heb wel eens met Tycho samengespeeld. Hij linksbuiten en ik linksback. Een prima wisselwerking. Misschien moeten we maar eens met z’n allen in het team gaan spelen, dat lijkt mij mooi!”, gooit Twan op tafel. De broers knikken instemmend mee. Of vader Rick ook mee mag doen? “Nou…, dat valt niet meer te belopen ben ik bang”.
Tycho
Plusjes en minnetjes
Onderlinge strijd tussen de jongens is er niet echt. “We kennen onze plekken eigenlijk wel. Al is Kjell wel de arrogantste, haha. Hij denkt dat hij het beste is”. Ik liet de broers elkaar beoordelen, wat zijn nou ieders kwaliteiten op voetbalgebied?
Over Tycho waren ze duidelijk: “Hij is snel, echt snel, daarvoor zou ik hem wel een 10 willen geven. Dat in combinatie met een goede voorzet is toch wel gevaarlijk. Hij maakt het elke verdediger daarmee lastig.” Ook over Kaj en Kjell waren ze duidelijk: “Kaj heeft echt een goede mentaliteit. Hij zet zich goed in en werkt hard. Aan de bal is hij enorm rustig en daarnaast explodeert hij goed. Op de juiste momenten stapt hij in”, geeft zijn teamgenoot aan. “En over Kjell? Hij is rustig, echt rustig en daarom misschien soms ook wat nonchalant. Maar hij is echt goed. Een coole kikker in het veld”, geven beide oudere broers aan. “En over mij?”, geeft Twan aan. “Ja, jij hebt veel blessures gehad. Tijdens de hele jeugd ook al echt. Dat is jammer, je had en hebt echt wel kwaliteiten. Vooral op linksback vond ik”, zegt Tycho.
Vlaggenschip of vriendenelftal?Een van de gevolgen dat Twan niet meer op selectieniveau speelt komt door deze blessures. “Het plezier ging wat weg en ik speelde wat minder. Hiervoor heb ik nog gespeeld in de tweede selectie, onder Frencis en Björn. Ik speelde niet zoveel en wilde wel lager, toen meldde Grol 4 zich bij mij (een gouden huwelijk, PW).” Broers zullen broers niet zijn als ze niet op elkaar lijken. “Ja, ik had echt hetzelfde gedaan als Twan in die situatie. Je wilt gewoon lekker spelen. Op de zaterdagavond hoef je er nu ook niet altijd zo rekening mee te houden.”
Ik vroeg ze of bepaalde doelen hadden binnen de Grol, bijvoorbeeld het spelen in Grol 1, zoals Tycho doet. “Doelen heb ik niet echt”, trapte Kjell af. “Grol 1 met een paar van mijn vrienden lijkt me wel leuk, maar die zitten er nu nog niet in. Ja, wanneer we echt een goed team hebben en als daar wat vrienden in spelen, dan is dat wel écht mijn doelstelling. Het gaat voor mij nog altijd om plezier.”
Broertje Kaj heeft een nobel streven: “Ja, als het nog kan, dan zou ik nog steeds profvoetballer willen worden. Ik denk dat het niet meer gaat gebeuren, maar toch. En anders? Ja, dan denk ik toch wel een vriendenteam bij de s.v. Grol. Dat lijkt me leuk.” Voor Tycho zit de vork anders in de steel. Niemand uit zijn eigen vriendengroep speelt in de eerste selectie, maar toch voelen de spelers als een soort vrienden. “Dat was natuurlijk wel wennen. Eerst mocht ik wat wedstrijdjes meedoen, dan leer je het team kennen. Een aan-tal van die jongens ging mij er steeds meer en meer bij betrekken. Ik ga altijd met plezier naar het sportpark. Ik weet ook wel hoe de jongens in elkaar steken, ik zie ze eigenlijk een beetje als vrienden. Ik denk dat je dat ook wel creëert als je zo in het team komt. Dat komt wel.”
Kjell
Het beste van de Grol
“Toen ik in de A zat kon ik ook eerder over naar de senioren, maar dat wilde ik niet. Ik wilde met mijn vrienden in de A spelen. Achteraf heb ik daar misschien wel een beetje spijt van. Ik had graag nog onder Kevin Vos (voormalig trainer Grol 2, red.) willen spelen”, zegt Twan. Dat leidde het volgende onderwerp mooi in: Wie is nou je beste trainer? Je beste teamgenoot? Of wat is het mooiste dat je mee hebt gemaakt bij de Grol?
Twan trapt wederom af: “Ja, dat is echt Kevin. Zijn mentaliteit, dat vind ik echt fantastisch. Hij kon je echt oppeppen. Je wist gewoon, je kon die zaterdagavond maar beter thuisblijven. Ik ben wel eens te laat geweest, 10 seconden maar liefst. Giso Rijks (voormalig assistent-trainer Grol 2, red.) stond mij op te wachten. Kevin was boos, grote kruizen door de naam van Asad en mij. Na de wedstrijd is hij gewoon weer heel chill. Hij is echt mijn beste trainer”.
Vervolgens de beurt aan Tycho: “Ik heb echt van elke trainer wel wat bijgeleerd. Bij Max de Vries sr. vooral het mentale aspect. We waren toen bijna kampioen door het harde werken. Je wist van: Ja, zo kan het ook. Bij Max de Vries jr. mocht ik mij meer richten op linksbuiten. Dat heeft mij gemaakt tot hoe ik nu ben. Ik heb eerder ook vaak gezegd dat ik veel heb geleerd van Wouter Pillen in de E1”. En jouw mooiste moment, Tycho? “Ja, dat is gewoon dat ik in het eerste mag spelen! Ik heb aan veel teamgenoten al veel gehad. Van Michel Kamphuis tot aan Quint Kristen. Iedereen heeft mij al zat tips gegeven.”
“Zonder twijfel is mijn fijnste trainer Robert Zijdel”, begint Kaj. “Fijn, niet te streng. Maar als het nodig was, dan wist hij wel in te grijpen. Dat vond ik goed. Ik heb het meeste van hem geleerd in de D en de C. Mijn hoogtepunt? Duidelijk, van F9 ging ik direct door naar de F1”.
“Mijn beste speler met wie ik ooit samen heb gespeeld? Dat is een vriend van mij, dat is Tiem Rots. Hij is echt heel goed. Voetballend is hij echt heel sterk”, zegt Kjell. “Mijn beste trainer is ook Max de Vries jr. In mijn tweede jaar in O15-1 werden we kampioen en wonnen we de Achterhoek Cup. Toen speelde ik ook echt lekker en werd ik gescout voor De Graafschap”.
Kaj
Dubbele schema’s
Voordat ik bij de talentvolle familie op de stoep stond, vroeg ik mijzelf af hoe een weekje Riteco zal zijn. Hoe zal het bijvoorbeeld met het avondeten gaan of met het wassen van sportkleding? Een zware taak voor moeder Lianne lijkt mij. De jongens waren duidelijk: “Wij eten eigenlijk altijd wel samen, maar dat is soms wel wat eerder dan bij de meeste gezinnen, rond 17.00 uur. Moeten we eerder werken, dan eten wij ook eerder. En ja, ook op zondagen lunchen we samen, ook al ben je slecht”, vullen ze elkaar aan. “Je merkt gewoon dat het hier thuis gewoon gezellig is. We hebben niet echt last van elkaar. Op zondag bijvoorbeeld ook, dan pakken we met z’n allen een biertje. De vriendinnen van Tycho en Kjell komen langs. Drankspelletjes, ja zo gaat dat wel vaak hier”, geeft Twan aan. “Nja, laatst had Kaj een mentorgesprek via zijn laptop, dan moet je wel stil zijn met het binnen komen lopen, dat is dan minder fijn”, volgens Kjell.
“Je vroeg of mijn moeder wel een dubbel schema heeft qua wassen? Ja, dat ze heeft wel meerdere keren gehad. Volgens mij toen ze bij twee teams moest wassen. Nu heeft ze daar minder last van. Bij Grol 1 hoeven we niet te wassen en Kjell en Kaj spelen bij elkaar. Bij Grol 1 hoef ik dus niet meer te wassen, alleen de hesjes af en toe. Maar omdat wij sowieso al veel was hebben, kan ik vaak wel regelen dat een ander het wast. Als je het maar uitlegt komt het goed”, zegt Tycho. “Ja, dan staan er twee droogmolens in de tuin. Blauw shirtjes eraan. Zonnetje erop. Netjes alles gescheiden. Dat is natuurlijk wel een mooi beeld”, concludeert Kjell.
Zij mogen ook niet over paardrijden praten
“Wij zijn begonnen met het voetballen door onze vader denk ik. Hij had er ook wel wat mee”, wordt er gezegd. “Ja, hij heeft er wel voor gezorgd. Ofja, natuurlijk vonden we het zelf ook hartstikke leuk. Dan gingen we hier in het parkje met elkaar ballen”. “Ja, inderdaad Tycho. Toen renden we door de brandnetels hier op camping De Kunne. Haha, ja op een gegeven moment kwam onze moeder dan buiten omdat het te donker werd. We waren en zijn daar nog echt fanatiek in. In het veld willen wij echt allemaal graag winnen. Zo hoort het volgens mij ook”.
Met zulke voetbaldieren thuis kan het niet anders dan dat ook thuis voetbal de boventoon voert, verwachtte ik. “Nee dat valt eigenlijk wel reuze mee. Natuurlijk praten we erover wanneer we met elkaar aan tafel zitten. Van mijn moeder en zusje hoeft het eigenlijk al helemaal niet zo. Zij mogen ook niet over het paardrijden praten. We houden er wel rekening mee toch boys?”. “Ja, dat wel. Ik ben wel echt voetbalverslaafd. Ik kijk echt elke wedstrijd, daar ben ik fanatiek in. Mijn jongere broertjes doen dat niet echt”, concludeert Twan. Tycho verdedigt zich: “Ja, dat klopt wel. Maar ik ga gewoon veel liever zelf dat veld op. Ik vind Nederland kijken wel leuk of natuurlijk een mooie pot van Ajax. ADO tegen Emmen, nee dat kijk ik niet.”
Stay fit
Ook in tijden van corona zijn de sportieve Ritecootjes volop in beweging. “Ja, wij trainen zelfs alweer”, zegt Kaj. “Wel op anderhalve meter afstand, maar ik ben blij dat ik weer het veld op kan. Toen het sportpark dichtging dacht ik wel even van shit. Ik heb het voetbal echt gemist”. Een work-out schema heeft geen van de jongens meegekregen, ook Tycho vanuit het eerste niet. “Nee, ik sport wel hoor. Hier in de tuin met een paar gewichtjes of een ronde hardlopen met mijn vader. Ik vind het ook niet nodig om z’n schema te krijgen. Het moet ook een beetje uit jezelf komen, het hoort erbij. Je ziet ook dat de andere spelers uit het team wat aan het trainen zijn. Hardlopen of een balletje trappen in het park. Ja, die verantwoording moet je pakken. Alles om volgend jaar fit aan de start te verschijnen”.
Zo eindigde het gesprek met de jongens klokslag 8 uur op de zaterdagavond. De bank weer op, naar boven of toch nog een biertje doen bij vrienden op 1,5 meter afstand. Op naar volgend seizoen!
