12-08-2020
Bron: Clubblad - Jaargang 40 - 2020 - Nr. 2
Door: Henri Walterbos
Ter gelegenheid van het afscheid van beide boegbeelden van Grol 1 wordt Michel Kamphuis en Thomas Porskamp op zondag 16 augustus een afscheidswedstrijd aangeboden. Om 13.00 uur zal het Grol 1 van vorig seizoen aantreden tegen een team dat bestaat uit spelers die meerdere jaren met beiden hebben samengespeeld in het vlaggenschip van onze vereniging.
Hierbij het interview met Michel en Thomas dat onlangs in het clubblad verscheen.
In de afgelopen 10 jaar werden er twee afscheidswedstrijden gespeeld op ons mooie sportpark. In 2012 werd er afscheid genomen van Dennis Dibbets en Tom Kaak en in 2015 van Sander Nijhoff. Grol neemt nu afscheid van aanvoerder Michel Kamphuis en Thomas Porskamp. Na een lange periode in de hoofdmacht van Grol gespeeld te hebben zullen Michel en Thomas in een afscheidswedstrijd een punt zetten achter hun voetbalcarrière als speler van het eerste elftal. Zondag 16 augustus spelen zij nog één maal in Grol 1, in een wedstrijd tegen ‘oud Grol 1’, een elftal dat volledig zal bestaan uit voetballers waarmee zij in al die jaren hebben gespeeld. Met beiden blikken we terug op hun geweldige staat van dienst in ons eerste elftal.
Jeugd
Wanneer zijn jullie begonnen met voetbal en welke teams hebben jullie doorlopen?
Michel: “Ik ben begonnen op vijfjarige leeftijd bij de F2 waarna ik via de F1 bij de E1 van Mike Peters ben terecht gekomen. Na één jaar E1 ben ik vervroegd overgegaan naar de D1 van Frank Walterbos en Marcel ten Barge. Na twee jaar D1 ben ik weer vervroegd overgegaan naar de C1 waar
wederom Frank Walterbos en Marcel ten Barge mijn trainers waren. Na één jaar in de C1 te hebben gespeeld heb ik de overstap gemaakt naar De Graafschap C1. Hier heb ik in totaal zeven seizoenen gespeeld.”
Thomas: “Volgens mij ben ik begonnen met voetballen bij de Grol toen ik 5 jaar oud was. In de jeugd heb ik uiteindelijk in alle selectie elftallen gevoetbald. In de vroege jeugd wel eens een uitstapje gemaakt naar het tweede team van een leeftijdscategorie.”
Hoe kijken jullie terug op jullie jaren in de jeugd en de jeugdopleiding? Hebben jullie de jeugdopleiding zien veranderen?
Michel: “Ik kijk met heel veel plezier terug op mijn jaren in de jeugd van de s.v. Grol. Met name in de D1 en C1 onder Frank Walterbos en Marcel ten Barge hadden we een heel mooi team, waar we meerdere keren kampioen mee zijn geworden. Frank en Marcel waren twee geweldige trainers. Zij hebben veel spelers gevormd die later in Grol 1 gespeeld hebben. Door de jaren heen is er natuurlijk veel veranderd binnen de jeugdopleiding van de s.v. Grol. Door de
Circuit-trainingen die werden ingevoerd, zag je bijvoorbeeld dat de meeste jeugdspelers veel technischer werden. Later met de komst van de kunstgrasvelden zag je het aantal technisch begaafde voetballers alleen maar groter worden. Helaas zie je hierdoor wel dat de kwaliteiten van de meeste jeugdspelers op elkaar beginnen te lijken. Het aantal typische buitenspelers en/of spitsen is naar mijn mening de laatste tien jaar wel afgenomen. Gelukkig
zit er in iedere lichting nog wel één of twee van deze specifieke spelers met kwaliteiten die andere spelers niet bezitten.”
Thomas: “In mijn jeugd was ik alleen maar met voetbal bezig. In de pauzes op school, na schooltijd, in de buurt en op de club. Vanaf de pupillen heb ik het geluk gehad om met jongens te voetballen waarvan er nu nog veel in mijn vriendengroep zitten. De ‘A’, nu onder 19, was de mooiste leeftijdscategorie. Onder leiding van Arrean Arink en Frank ter Bogt hadden we een leuke en hechte groep met goede voetballers. Veel jongens hebben later nog Grol 1
gehaald. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de verandering van de jeugdafdeling niet van dichtbij heb meegemaakt en vind het daarom lastig om daar iets van te vinden.”
Senioren
Hoe lang hebben jullie in Grol 1 gespeeld?
Michel: “In totaal heb ik 12 seizoenen in Grol 1 gespeeld.”
Thomas: “Afgelopen seizoen was mijn 9e seizoen bij Grol 1. Waarvan 8 jaar als speler en 1 jaar als assistent, in het jaar waarin ik aan het revalideren was van mijn kruisbandblessure.”
Michel, Jij hebt bij De Graafschap gespeeld. Welke jaren? Hoe kijk je erop terug? Om welke kwaliteiten was je gescout en waarom heb je het daar net niet gered? Stond het voor jou vast daarna terug te gaan naar Grol of waren er ook Hoofdklassers, 1e klassers geïnteresseerd?
Michel: “Na enkele jaren bij de KNVB-selectie teams te hebben gespeeld, werd ik als D1 speler gescout door De Graafschap. Ik zou als 11-jarige jongen de overstap moeten maken naar een basisschool in Doetinchem. Na goede gesprekken met zowel Frank Walterbos als mijn ouders hebben we ervoor gekozen om niet dagelijks naar een basisschool in Doetinchem te gaan maar bij de Grol te blijven spelen. Het jaar later trainde ik wekelijks mee bij FC Twente. Uiteindelijk kon ik daar in de C2 spelen en bij De Graafschap in de C1. Ik heb destijds de keuze gemaakt om naar De Graafschap te gaan. Door een goede samenwerking met het Marianum in Groenlo kon ik hier naar school en iedere middag voetballen in Doetinchem. Ik moest het in die tijd met name van mijn snelheid hebben. Doordat ik de jaren ervoor altijd met medespelers speelde die ouder waren dan ik, was ik in die tijd fysiek sterker dan mijn leeftijdsgenoten. In totaal heb ik zeven seizoenen in Doetinchem gespeeld. Ook daar kwam ik terecht in een goede lichting waar we zowel in de B1 als in de A1 op eredivisie niveau speelden. Na enkele jaren linksbuiten te hebben gespeeld, werd ik door Jan Vreeman als tweedejaars B speler linksback gezet. Hij achtte de kans groter dat ik het op die positie eerder zou halen in het eerste van De Graafschap. Als eerstejaars A speler heb ik enkele weken met het eerste elftal mee mogen trainen en in totaal vier oefenwedstrijden gespeeld. Dit was voor mij een geweldige ervaring om met die profs op één veld te mogen staan. Helaas scheurde ik een aantal weken later bij de wedstrijd De Graafschap A1- AZ A1 mijn linker kruisband. In totaal heb ik 10 maanden moeten revalideren waarna ik in het beloftenteam van De Graafschap terecht kwam. Na vier wedstrijden scheurde ik, uit bij Jong Sparta, mijn rechterkruisband waarna ik weer maanden moest gaan revalideren. De Graafschap wilde mij op amateurbasis nog wel een kans geven maar ik studeerde destijds in Nijmegen voor docent lichamelijke opvoeding. Ik wist dat ik nu voor mijn maatschappelijke carrière moest gaan. Ik kon bij enkele hoofdklassers in de buurt van Nijmegen gaan spelen maar ik koos ervoor om terug te gaan naar de s.v. Grol en mijn studie af te maken.”
Thomas, Jij bent een paar keer zeerzwaar geblesseerd geweest. Hoe heb je dat ervaren en hoe heb je de moed en kracht opgebracht steeds weer terug te keren op je oude niveau?
Thomas: “Toen ik voor de tweede keer mijn net geopereerde kruisband afscheurde en de fysiotherapeut adviseerde om te stoppen met voetbal, was dat even schrikken. Ik kon me niet voorstellen dat ik niet meer zou kunnen voetballen. De liefhebberij voor het spelletje, het teamgebeuren en alles wat daarbij komt kijken, heeft ervoor gezorgd dat ik het opnieuw wilde proberen. Met behulp van een donorpees heb ik een nieuwe kruisband gekregen en is de revalidatie gestart onder Gert Oeds Kristen. Met een meer doordachte opbouw (eerst Grol 2, na de winter Grol 1) en meer tijd voor herstel, heb ik iteindelijk nog anderhalf seizoen elke wedstrijd in Grol 1 kunnen voetballen. Uiteindelijk was dat het zeker waard.”
Wat waren jullie successen, hoogtepunten en dieptepunten? Zowel persoonlijk als speler, als ook in teamverband.
Michel: “In de eerste vier seizoenen behaalden we één keer een periode en voor de rest handhaafden we ons zonder moeite in de tweede klasse onder leiding van Henry Golstein en later Peter Bokma. In het seizoen 2012-2013 werd Jos Heutinck de trainer van ons. Zoals bekend wonnen we de eerste periode en promoveerden we via de nacompetitie. Zowel persoonlijk als in teamverband was dit een hoogtepunt in mijn carrière. Het seizoen 2013-
2014 was voor mij persoonlijk ook een hoogtepunt. We werden met Grol 1 knap zevende in de eerste klasse, we speelden de finale van de Achterhoek Cup en als trainer van Grol A1 promoveerden we naar de hoofdklasse. De dieptepunten volgden in de twee seizoenen daarna. We degradeerden maar liefst twee keer op rij van de eerste klasse naar de derde klasse. De degradatie uit de eerste klasse heb ik door een langdurige knieblessure in die tijd niet
als een groot dieptepunt ervaren. Helaas denk ik nog wel vaak terug aan de verloren nacompetitiewedstrijd uit bij Varsseveld waardoor we degradeerden naar de derde klasse. Ondanks dat het ons de vier seizoenen erna niet was gelukt om weer terug te promoveren naar de tweede klasse, heb ik wel vier hele mooie seizoenen gehad. Met als hoogtepunt de promotie afgelopen seizoen naar de tweede klasse in mijn laatste jaar als Grol 1 speler.”
Thomas: “Met Grol 1 zijn we voor het eerst in de historie naar de eerste klasse gepromoveerd. Dat was een absoluut hoogtepunt. De degradaties naar de 2e en uiteindelijk 3e klasse waren natuurlijk pijnlijk. Het afgelopen seizoen zijn we uiteindelijk alsnog gepromoveerd. Helaas hebben we geen feest kunnen vieren met alle Grolsupporters. Ondanks dat het niet als een kampioenschap voelt, hebben we een heel mooi jaar gehad. Als speler zijn de eerdergenoemde blessures natuurlijk een dieptepunt. Wat mij bijstaat als speler is dat ik na mijn revalidatie in één van mijn eerste wedstrijden een belangrijk doelpunt maakte en deze kon vieren met Gert, waarbij ik toen ruim een jaar had gerevalideerd.
Wat betekent Grol voor jullie?
Michel: “Ik zie de club als een ontmoetingsplek waar ik erg graag naar toe ga. In de periode dat ik bij De Graafschap speelde, kwam ik vaak iedere zondag kijken naar het eerste elftal. De jaren voordat ik vader werd, ben ik naast speler ook acht jaar lang trainer geweest van verschillende jeugdelftallen. Als docent van het Marianum gaf ik in die tijd ook overdag gymlessen in de sporthal van Den Elshof. Ik was dan ook in die tijd soms vaker op het sportpark te vinden dan thuis.”
Thomas: “Misschien wat cliché, maar Grol is meer dan een club. De gezelligheid, de ontspanning, de wedstrijden, de fancy fair, veld- en zaalvoetbal, de kantine, vrienden en teamgenoten. Alles komt daar wel zo’n beetje samen.”
Met welke trainers hebben jullie samengewerkt en welke herinneringen komen als eerste boven en om welke reden? Wat was jullie favoriete trainer?
Michel: “Toen ik in 2008 bij het eerste elftal kwam was Henry Golstein de trainer. Voor mij als jongeling een erg fijne trainer die veel spelers vertrouwen kon geven. Hij zette altijd zijn 11 beste spelers in de basis, het kwam dan ook regelmatig voor dat we met meer dan 5 aanvallers in het veld stonden. Na één seizoen met Peter Bokma, waarin ik dat seizoen zelf veel blessures heb gekend, kwam Jos Heutinck. Jos bracht binnen enkele weken een geweldige mentaliteit binnen de groep. De trainingsintensiteit werd een stuk hoger en we wonnen veel wedstrijden in het laatste kwartier, doordat we conditioneel sterker waren dan vele tegenstanders. In de jaren erna onder Jeroen Burghout kregen we veel gevarieerde trainingen en werden we tactisch sterker. Jeroen probeerde echt een systeem in ons spel te krijgen wat mij erg aantrok. Veel spelers die nu in Grol 1 spelen hebben veel geleerd van de spelsystemen van Jeroen Burghout. De afgelopen vier seizoenen onder Hoopman gingen we ieder jaar beter voetballen. Sander Hoopman heb ik als zeer prettig ervaren, hij kan als trainer consequent blijven en duidelijkheid geven aan spelers. Het is dan ook geweldig dat Sander Hoopman en Francis Malawau afscheid kunnen nemen bij onze club met een promotie.”
Thomas: “Ik heb vanaf de jeugd tot aan het eerste met veel trainers mogen werken. In de jeugd zijn de volgende trainersduo’s mij goed bijgebleven; Rob van Meurs en Ben Hoitink (C2) en Arrean Arink en Frank ter Bogt (A1). Zij hadden oog voor het hele teamgebeuren. Sfeer en prestaties gingen hand in hand. In Grol 1 heb ik meerdere trainers gehad. Elke trainer had afzonderlijk van elkaar weer aspecten die je aanspraken. Om daarop in te gaan, is het clubblad te klein ben ik bang. Er is niet één specifieke trainer die er voor mij uitspringt als favoriet.”
Waarom stoppen jullie bij Grol 1 en wat gaan jullie doen?
Michel: “Na zeven operaties aan mijn knieën merkte ik dat mijn hersteltijd na een wedstrijd steeds langer duurde. Het was tijd om te stoppen bij Grol 1 en te gaan afbouwen. Ik ben nog te fanatiek om in een lager recreatief team te gaan spelen. Doordeweeks trainen heb ik nodig om fit te blijven. Daarom heb ik ervoor gekozen om naar Grol 2 te gaan. Ik hoop nog enkele jaren zonder blessures in Grol 2 te mogen blijven spelen.”
Thomas: “De reden dat ik stop bij Grol 1 is omdat ik samen met mijn vriendin in Teuge ga wonen. Bij Apeldoorn in de buurt. Volgend jaar sluit ik aan bij de eerste selectie van Teuge op zaterdag.”
Op 16 augustus is er een afscheidswedstrijd voor jullie georganiseerd. Grol 1 tegen Oud-Grol 1, bestaande uit spelers waar jullie in jullie jaren mee gespeeld hebben. Aan welke spelers bewaren jullie speciale herinneringen?
Michel: “Ik heb met zoveel spelers gevoetbald waar ik speciale herinneringen aan heb, dat zijn er eigenlijk te veel om hierop te noemen. Als ik terugdenk aan die tijd heb ik wel enorm genoten van de eerste paar jaar in Grol 1. Als 20-jarige jongen heb ik toen veel geleerd van de oudere spelers in het team. In het jaar van de promotie naar de eerste klasse hadden we ook een geweldig team dat mij altijd bij zal blijven. De laatste paar jaar werd soms het leeftijdsverschil voor mij wel erg groot maar dat heb ik nooit als vervelend ervaren. De meesten jongens had ik lesgegeven op het Marianum of was ik vroeger de trainer van geweest. Op het moment dat ik samen in één team zat met deze jongens dacht ik daar vaak niet eens aan. Het hield me op de één of andere manier ook weer jong. Behalve de twee dagen na een wedstrijd voelde ik weer hoe oud ik echt was.”
Thomas: “Niet specifiek bepaalde spelers, maar wel bepaalde teams. Het team in de jaren waarin we zijn gepromoveerd en in de eerste klasse speelden is het beste Grol 1 waar ik in heb mogen voetballen. Het was ook flink aanpoten om met dat niveau mee te kunnen. Het was een uitgebalanceerd team met een echte teamspirit. Ook buiten het veld kon iedereen goed met elkaar opschieten. In die tijd hebben we mooie wedstrijden mogen spelen tegen Babberich, Silvolde, Winterswijk en Longa. Het team van afgelopen jaar is ook een waardevolle herinnering en zal ik niet vergeten.”
Wat stellen jullie je voor van de afscheidswedstrijd waarbij jullie bij ieder team een helft meespelen?
Michel: “De afgelopen jaren zijn er behoorlijk wat spelers gestopt bij Grol 1. Ik kwam erachter dat ik met meer dan 60 jongens heb gespeeld bij Grol 1 die al gestopt zijn. Helaas kunnen we voor de afscheidswedstrijd niet iedereen uitnodigen. We hebben daarom de 30 spelers gekozen waar wij het langste mee gespeeld hebben. Het is alweer enkele jaren geleden dat er een afscheidswedstrijd geregeld is. Niet alleen voor ons wordt dit een fantastisch weerzien van oud spelers en trainers maar ook voor alle andere mensen die aanwezig zijn. Ik heb de afgelopen weken dan ook veel leuke reacties gekregen van oud-spelers en oud-trainers die erg veel zin hebben in 16 augustus.”
Thomas: “Volgens de reglementen zou ik eigenlijk geen afscheidswedstrijd krijgen omdat je daarvoor 10 jaar in Grol 1 gevoetbald moet hebben. Het is gaaf dat Michel en het voetbalbestuur mij erbij hebben betrokken. Zeker ook omdat ik volgend jaar niet meer bij Grol zal voetballen en afgelopen seizoen op een abrupte manier tot zijn einde kwam. De afscheidswedstrijd wordt hopelijk een leuke, maar vooral ook gezellige middag waarbij er veel spelers zijn waarmee je vroeger gevoetbald hebt. Oud-Grol 1 zal er natuurlijk alles doen om het Grol 1 van vorig seizoen te verslaan. Hopelijk geeft dat vuurwerk.”
Hoe kijken jullie tegen de eerste selectie en haar kansen voor aankomend seizoen aan? Er is talent doorgestroomd, er is routine.
Michel: “Voor zowel de club als het team is het geweldig dat ze komend seizoen uitkomen in de tweede klasse. Als ik zie hoe professioneel en gedreven ze de afgelopen weken getraind hebben, heb ik er alle vertrouwen in dat ze er een mooi seizoen van gaan maken. De concurrentie is volgens mij de laatste jaren nog nooit zo groot geweest en dat houdt iedereen superscherp.”
Thomas: “Af en toe spreek ik de jongens waar ik vorig jaar nog mee gevoetbald heb. Ze zijn enthousiast over de nieuwe trainers en het niveau van de jonge jongens en de jongens die nieuw zijn. De Twentse 2e klasse is geen makkelijke klasse verwacht ik, maar Grol heeft voldoende kwaliteit om een rol van betekenis te spelen. Handhaving zal in eerste instantie het doel zijn verwacht ik, maar ze kunnen ons zomaar verrassen.”
Hebben jullie nog een boodschap voor de supporters en de spelers van Grol 1 komend seizoen?
Michel: “Ik heb niet direct een boodschapvoor de supporters. Ik wil wel via deze weg alle supporters bedanken die week in week uit bij Grol 1 aan de zijlijn stonden. Met name van de vaste groep supporters die ook bijna alle uitwedstrijden aanwezig waren, heb ik enorm genoten de afgelopen 12 jaar. Ik wens alle spelers waar ik de afgelopen seizoenen mee in Grol 1 heb gespeeld nog heel veel mooie en blessurevrije jaren in Grol 1.”
Thomas: “Grol heeft een grote schare trouwe supporters. Als Grol 1 speler heb ik meegemaakt dat, zelfs bij verre uitwedstrijden, het aantal supporters dat uit Groenlo meekwam, het aantal supporters van de thuisclub overtrof. Hopelijk blijven jullie ook volgend seizoen in groten getale komen. De jongens en staf van Grol 1 wens ik veel succes komend seizoen en ik blijf jullie volgen!”
Wat willen jullie verder nog kwijt?
Michel: “Ik wens iedereen een fijne zomerstop en hoop dat onze club nog vele mooie sportieve jaren tegemoet gaat.”
Thomas: “Ik wens iedereen een fijne zomervakantie en ik hoop jullie volgend jaar allemaal weer te zien bij de Grol. Op de zondagen zal ik nog regelmatig terugkeren om bij mijn vrienden en broertje (Wiebe,HW) te gaan kijken, maar ook om de selectie aan te moedigen.”
