11-08-2021
Enkele weken terug is clubblad 2 van 2021 verschenen met wederom diverse mooie verhalen. De komende weken zullen we deze verhalen ook weer via onze website en social mediakanalen publiceren. Vandaag starten we met het interview met Wim Assinck, een op en top Grol vrijwilliger. Veel leesplezier.
Bron: Clubblad 2021 - 2
Door: Carmen Arendsen
Voor deze editie breng ik op een zonnige zondagmorgen een bezoek aan mijn oud-buurman Wim Assinck. Wim, ook door velen Willem genoemd, is inmiddels bijna 70 jaar (op 15 augustus mag hij weer een kaarsje uitblazen) en is al jarenlang vrijwilliger bij Grol. Ondanks dat hij geen carnaval viert en ook niet op de Grolse Kermis te vinden is, is hij voor menig persoon een bekende in Groenlo.
Wim, die al enige tijd met pensioen is, houdt ervan om te klussen, te prutsen, te hobbyen en lekker bezig te zijn met zijn vogeltjes. Daarnaast is hij wekelijks te vinden op het voetbalveld waar wij zo over verder gaan babbelen. Hij is al jaren gelukkig met Ria (ook niet onbekend door haar dankbare loopbaan bij het Marianum) en samen hebben zij twee adoptiezonen: Nick en Raoul. Daarnaast hebben zij een hond, Balou en er zal ook binnen enkele dagen een tweede hond komen, Toy.
Wim woont al sinds 1987 samen met Ria in de Slingestraat en heeft ook op enkele andere adressen gewoond, waaronder in Winterswijk en op het Blik in Groenlo. Hij is geboren in Zwolle bij Grolle, op een boerderij aan de Boksveenweg. Hier is hij opgegroeid samen met vijf broers en drie zussen. Wim heeft jarenlang gewerkt in de bouw, waaronder 40 jaar bij Reinbouw, in Dieren. “Ik heb daar meerdere dingen gedaan, waaronder 15 jaar als maatvoerder bij grote bouwprojecten. Door mijn burn-out ben ik vroegtijdig gestopt met werken. Ik was 63/64 toen ik met pensioen ging. Dat was in het jaar 2015. Ik heb jarenlang veel in het westen gewerkt, Amersfoort, Utrecht, Lelystad. Reinbouw was een goede werkgever, een fijn bedrijf. Nog steeds.”
Wim’s voetbalgeschiedenis is begonnen op de boerderij van zijn ouders, waar hij in het weiland en achterthuis een balletje trapte. Samen met een vriendengroepje en enkele andere jongens uit de regio is hij enkele jaren later gaan voetballen in Holterhoek. Op het terrein van ‘De Goede Hoop’ is toen een eerste voetbalveld gemaakt. “Daar trainden wij ook, later hebben wij ook nog cafévoetbal gespeeld. Enkele jongens van de Grol deden daar ook aan mee.” “Wij hadden zelfs uitjes naar Duitsland, dat was echt fantastisch. Toen ik 20 werd ben ik gaan clubvoetballen bij Meddo. Daar heb ik, pfff, ongeveer tot mijn 32e gevoetbald. Omdat ik in Groenlo ging wonen zeiden veel vrienden en kennissen: “Ga toch bij de Grol voetballen, dan hoef je niet elke keer zo ver te fietsen” en dat heb ik gedaan.
Wim is zijn carrière bij de Grol begonnen in Grol 12 en werd ook direct dat jaar kampioen. Hierna is hij in Grol 7 gaan spelen en heeft hij met veel ‘bekende’ voetballers gevoetbald. Tonnie Theissen, Henk Wolters, maar ook Hein Freijer, dat was toen een oudkeeper en speelde toen in de spits. Ik heb echt een prachtige tijd gehad met deze jongens. Wij zijn ook nog een keer kampioen geworden met Grol 7 en hierna werden wij Grol 6. De jaartallen weet ik helaas niet meer, maar de foto’s staan vast wel in de kantine.” Wim heeft tot zijn 39e zelf gevoetbald, maar is hierna helaas gestopt omdat hij last kreeg van zijn rug. Toen zijn zoon Nick ging voetballen was Wim erg blij, want vanaf dat moment was hij weer op het voetbalveld te vinden.
“Jaren geleden was ik bij Tonnie ‘Futje’ Vaarwerk aan het werk, om zijn huis te verbouwen. Tijdens een van onze vele gesprekken zei Futje tegen mij dat ik vrijwilligerswerk bij de jeugd zou moeten doen. “Ik heb daar geen tijd voor”, reageerde ik nog. Futje zei toen: “Het is heel mooi en dankbaar werk, denk er maar eens over na…” Toen Fut overleden was heb ik mij gelijk aangemeld bij de Grol. Ik ben begonnen als trainer en leider van de F-jeugd. Competitievoetbal, samen met Linda Kok. Dat is al meer dan twintig jaar geleden. Met dat team zijn wij ook kampioen geworden. Mijn eigen zoon Raoul speelde daar ook in. Ook Dirk Wolters bijvoorbeeld. Ik weet niet meer precies wie er nog meer in dat team zaten, maar ik heb daar wel heel lang foto’s van gehad. Dirk zei ook vorig jaar toen ik weer leider van hem werd: ‘Ik raak je ook nooit kwijt hé’, haha.” Wim lacht.
In het verleden heeft Wim meerdere jeugdelftallen getraind en begeleid. Hij was actief in de C jeugd, maar ook in de B jeugd heeft hij enkele teams begeleid. Hij vertelt enthousiast over alle mooie kampioenswedstrijden en vertelt al lachend het volgende verhaal. “Ooit hadden wij een kampioenswedstrijd en gingen wij met een bus van Ueffing naar Borculo. Robin Schuurmans had de avond ervoor een feest gehad van Marveld. Hij was goed dronken en wij moesten nog een stukje rijden. Bij het naderen van Beltrum kotste hij de hele bus onder. Als team stonden wij bovenaan, maar we moesten nog wel winnen van Reünie. Wij verloren die wedstrijd met 5-2 of 5-1. Maar Robin scoorde die wedstrijd wél. Die verloren wedstrijd hebben wij uiteindelijk goed gemaakt, want wij zijn alsnog kampioen geworden.”
Wim is in zijn element en ik vraag naar nog meer hoogtepunten. Zijn ogen beginnen met glimmen en hij vertelt verder. “Het kampioenschap met de A2 in 2011/2012. Eén van mijn hoogtepunten. Dat was echt giga-mooi, wij stonden een heel seizoen bovenaan in de competitie. De wedstrijden werden gewonnen met grote uitslagen en het team was ook echt leuk. Een écht team. In dat team zaten uiteindelijk ook jongens die later nog in het eerste hebben gevoetbald. Thijs Nibbelink, Siem Huiskes, maar ook een Luc Stortelder en Tim Mentink. Daarover gesproken, Tim was echt een topspits. Hij scoorde dat jaar wel 37 keer. Tim heeft helaas een hernia gehad, maar anders was hij wel in het 1e team van de Grol gekomen.”
Wim is elf jaar lang leider geweest van de A2. Maar in 2015 kwam een keerpunt. Wim kreeg een burn-out en liet zijn voetbaltaken overnemen door Wally. Het was aan het einde van een voetbalseizoen waarna Stephan Arink Jos Heutinck heeft benaderd. Wim is teruggekeerd als leider en vlagger van de Grol A2/A3 in combinatie met de Grolse Boys. Samen met Wally, Stephan, Jos en Willy Groot Kormelink waren zij verantwoordelijk voor dit combinatieteam. “Een mooie tijd”, Aldus Wim waarbij elke maandagavond werd getraind bij de Grolse Boys en op de donderdagavond bij de Grol. Omdat er toen nog geen sprake was van een fusie zijn de boys-jongens teruggekeerd naar de senioren van de Grolse Boys en viel het combinatieteam uit elkaar. “Ik dacht toen bij mijzelf, ik blijf doorgaan. Het bleef ook wel leuk. Want elke keer kwam er nieuwe aanwas bij de A. Maar op een gegeven moment had ik een leeftijd waarbij ik dacht, misschien kan ik beter wat bij de senioren gaan doen. Ik zat er niet zo dicht meer op, dus ik kon beter afstand nemen. Op dat moment benaderden Wally Walterbos en Max de Vries mij of ik wilde gaan vlaggen bij Grol 3. Max de Vries was daar eerst een jaar trainer en daarna nam John Ligtenberg dit van hem over. Helaas koos Grol ervoor om Grol 3 niet meer prestatief te laten voetballen. Ik ben toen met John naar Dames 1 gegaan. Vlaggen bij de Dames 1 deed ik met heel veel plezier. Ik ben echt een doener, ik wil echt wat doen langs het veld. Ik wil niet in de ochtend een tas pakken en wat verzorgen. Daarom vind ik het vlaggen zo leuk.”
Wim heeft al met al twee jaar gevlagd bij Dames 1 en zal ook komend voetbaljaar weer als grensrechter functioneren in dit nieuwe damesteam. Daarnaast zal hij ook weer bij het Marveldtoernooi vlaggen en als vierde official functioneren, dit doet hij al twintig jaar. ‘Wellicht is dit wel het einde van mijn carrière bij de Grol, wie weet. Ik moet het gewoon aankijken. Ik ben natuurlijk ook geen 25 meer. Ik wil niet zo’n grensrechter zijn die alleen maar wat langs de lijn sjokt.”
Op de vraag of er ook nog hoogtepunten zijn bij de Dames 1 twijfelt Wim en moet hij lachen. “Uh nee, ik hoop dat nog wel mee te maken. Maar nee, wel leuke dingen. Maar nog niet echt een hoogtepunt! Daarnaast vind ik wel dat het damesvoetbal op een (te) laag niveau staat bij de Grol. Ik heb mij er vroeger zelf ook niet in verdiept, maar ik heb het idee dat de Grol daar wel wat meer aandacht aan besteden kan. Maar ook over het algemeen, Grol heeft altijd aandacht voor de eerste teams, terwijl lagere teams voor mijn gevoel wat minder aandacht krijgen. ‘Die bunt ook lid, die moeten toch ook aandacht krijgen’..? Ik zeg dit al jaren en ja, dat wordt mij niet altijd in dank afgenomen.”
Wim heeft naast zijn vlag- en leiderscapaciteiten ook een diploma gehaald om keeperstrainingen te verzorgen. Omdat Tonnie Vaarwerk overleden was had de Grol een tijdje geen keepertrainers. “Om deze reden heb ik samen met Roy Reinders een cursus gevold in Didam, in het jaar 2011. Willy van Oort gaf deze cursus, hij was toendertijd keeperstrainer bij Ajax. Hij zei tegen mij: “Je mag nu overal gaan trainen, als het maar niet bij Ajax is, want daar werk ik al haha.”
Wim is zoals velen weten een fervent Graafschap supporter. Elke wedstrijd zit hij graag op de tribune en moedigt hij ‘zijn club’ aan, samen met Marc van Meurs en Gerry van Dongeren. Het komende seizoen zal ook Marc’s vader, Rob van Meurs mee gaan. Op de vraag wat hij ervan vond dat de Graafschap geen promotie heeft gemaakt? ”Ik was een paar dagen ontzettend chagrijnig, maar ja wat kan je eraan doen? Gerry en ik wisten precies hoe het moest. Maar het is helaas niet zo gebeurd…”
Wim bedankt voor je eerlijkheid, enthousiasme en humor. En ook Ria, dankjewel voor de koffie!
