31-01-2022
Bron: Clubblad 2021-4
Door: Rik Gockel
Devin Haen maakt een stormachtige ontwikkeling door bij De Graafschap. Eind mei van dit jaar tekent hij vlak voor zijn 17-jarige verjaardag een driejarig contract. In de maand augustus debuteert hij tegen Roda JC om twee weken later in de laatste minuut tegen NAC met een knappe uithaal de bevrijdende tweede treffer binnen te werken. Nauwelijks bekomen van dit kippenvelmoment, dient het volgende hoogtepunt zich aan. Op maandag 6 september scoort hij bij zijn debuut voor Oranje onder 18 jaar tegen Italië. Een paar dagen later kijkt hij in De Gelderlander terug op zijn eerste interland. “Opnieuw is een droom uitgekomen. De meeste spelers komen bij grote clubs vandaan: Ajax, PSV, AZ en Feyenoord. Ik heb eerder trainingsstages meegedaan met de Onder 16. Maar het shirt van het Nederlands elftal dragen, dat voelt nog even iets anders. Op een gegeven moment zei de bondscoach dat ik me moest klaarmaken om in te vallen. Ik dacht maar een ding: keihard werken en mezelf laten zien.”
Toevallig bij Grol beland
De roots van de voorouders van Devin liggen in Enschede. Opa Ad Haen is daar op 6 april 1941 geboren. Begin jaren ’60 krijgt hij verkering met een meisje, Liet Paus, uit Groenlo. Hij zit in militaire dienst en heeft een functie bij de geneeskundige troepen in Utrecht. Hij gaat op zondagmiddag wel eens bij Grol voetbal kijken. Op een zondagmiddag raakt toenmalig keeper Joop Koenders geblesseerd aan zijn hoofd. Hij rent het veld in om Joop te verzorgen en hem een professionele tulband aan te meten. Eén dag later belt voorzitter Johan Koehorst hem op met de vraag of hij geen verzorger van Grol 1 wilde worden. Van 1963 tot 1970 is Ad Haen het gezicht van de medische staf van Grol. Met diverse opleidingen bekwaamt hij zich steeds meer in zijn rol als therapeut en zelfs huisartsen waren onder de indruk van zijn stevige aanpak en methoden. Na zijn afscheid als verzorger is hij altijd lid gebleven van Grol tot hij in 2019 op 78-jarige leeftijd is overleden.
Naar Amerika
Ad en Liet Haen krijgen twee kinderen: Bärbel en Don. De kleine Don komt via zijn vader snel in aanraking met voetbal. Op 6-jarige leeftijd zet hij zijn eerste stappen op het Grolveld en zoals zovelen is zijn eerste herinnering dat Toon Hartman hem naar de kleedkamer vergezelt. Don doorloopt alle jeugdselecties en is in de succesvolle interregionale A-selectie eerste keus als spits. Als eerstejaars senior start hij in Grol 2 maar gaat al regelmatig mee als wissel bij het eerste elftal. Het is in dezelfde periode dat jongens als Freddy Brockötter en Michel Grothe doorbreken. Heel langzaam krijgt Haen meer speeltijd maar in het tweede jaar - hij wordt dan kampioen met Grol 1 in de vierde klasse - gebeurt er iets waardoor zijn leven een behoorlijke wending krijgt. “Mijn vader werkte als personeelsfunctionaris bij Sweetheart Monocon, later Polarcup. Een relatie van het moederbedrijf in Amerika was op bezoek in Groenlo en die was gek van voetbal. Er werden wat contacten gelegd en daar volgde een aanbieding uit om in Amerika te voetballen en bedrijfskunde te studeren aan de University of Wisconsin Green Bay. Ik zou er in principe voor één jaar naar toe gaan, maar het werden er vijf. Ik kwam terecht in Green Bay, een middelgrote stad gelegen aan het Lake Michigan. Ik kende er niemand en dat heeft me geholpen om snel zelfstandig en volwassen te worden.” Don is zich ervan bewust dat hij geluk heeft gehad met deze ultieme kans. “Ik had verder niets en er was geen alternatief. Een heel andere situatie dan waar Devin nu in zit. Hij heeft een contract bij De Graafschap en ontwikkelt zich als prof. Dan maak je niet ineens de sprong in het onbekende.”
5 HAVO
Op een heel andere wijze dan zijn vader jaagt Devin nu zijn jongensdroom na. Sinds hij prof is bij De Graafschap heeft hij ervoor gekozen via de VAVO aan het Graafschap College in Doetinchem 5 HAVO in twee jaar af te maken. Hij volgt een speciaal programma. Op vrijdag gaat hij naar school, de rest van de week staat hij op het trainingsveld. Het is allemaal snel gegaan dit jaar. Devin is ‘hot’ en diverse kenners dichten hem een glansrijke carrière toe.
Devin, welk cijfer geef je jezelf over de eerste seizoenshelft?
“Een acht. Ik ben doorgebroken in het eerste elftal en bij Oranje. Daar ben ik echt trots op. Met Oranje tegen verschillende landen en speelstijlen gevoetbald. Ben daar echt completer van geworden. Maar het is nog geen negen. Daarvoor moet ik me nog meer laten gelden en dominanter worden. Daar praat ik ook regelmatig met onze assistent trainer Richard Roelofsen over. Als ik Lewandowski zie voetballen dan zie ik nog wel wat verbeterpunten voor mezelf.”
Don, wat maakt Devin een betere spits dan jij vroeger was?
“Devin is zestien keer technischer dan mij. We hebben allebei een neusje voor de goal, maar Devin is echt onberekenbaar, dat is overtreffende trap. Daarnaast is Devin een enorme doorzetter. Hij geeft niet op.”
Devin, welke momenten zijn voor jouw ontwikkeling als voetballer belangrijk geweest?
“Niet echt één moment. Op jonge leeftijd lag er een brief van De Graafschap op de deurmat. Als 9-jarige heb ik de eerste trainingen daar doorstaan en sindsdien in alle jeugdteams gespeeld. Met onder 14 en onder 15 hebben we op het allerhoogste niveau gespeeld en veel weerstand gehad. Daarmee is mijn ontwikkeling versneld. Elk jaar plezier hebben en hard trainen, dat heeft me verder gebracht. Ook is het natuurlijk fijn dat De Graafschap weer oog heeft voor eigen talent. Je moet wel de kans krijgen.”
Terug in de Achterhoek
Na zijn Amerikaanse avontuur kwam Don op 25-jarige leeftijd weer terug in Groenlo. “Dat was even wennen. Bij Grol was geen plek in de eerste selectie; men vond dat ik eerst maar in Grol 3 moest beginnen. Ik had toch aardig op niveau gespeeld en was topfit. Via wat oude schoolvrienden van het Marianum kwam Longa ’30 in beeld. Ik mocht daar met het eerste meetrainen en dat ging zo goed dat ik binnen twee weken in de basis stond. Uiteindelijk heb ik vier jaar in de hoofdmacht gespeeld.”
Was je teleurgesteld dat Grol zo met je omging?
“Nee. Misschien een klein beetje. Ik heb me er in ieder geval niet druk over gemaakt. Zo zit ik niet in elkaar. Dan denk ik, dan pak ik wel een andere kans. Niks geen rancune. Ik heb jaren later ook nog weer een periode bij Grol gevoetbald. In de selectie, bij Grol 3 en in lagere el allen. Met heel veel plezier.”
Rare weken
Het gesprek met Don en Devin vindt niet bij hun thuis in Zieuwent plaats maar via de telefoon. Devin heeft corona en de familie, die verder bestaat uit moeder Rian en zus Romy, zit in quarantaine. Devin: “Ik heb nog geen idee hoe mijn programma de komende periode eruit ziet. Door de coronamaatregelen leef je van week tot week.” Don: “Vaak gaan we op zondag, als Devin niet hoeft te voetballen, een wedstrijdje in de buurt kijken. Onze neven Mart en Jens Schu en spelen in het eerste van RKZVC. En de broer van Rian is daar voorzitter. Ook komen we af en toe bij Longa ’30 of Grol. Maar dat zal er de komende tijd wel niet van komen.”
