25-01-2024
Bron: Clubblad 2023-4
Door: Rik Gockel
Iedere zondag staat hij om zeven uur op. Hij neemt dan de tijd zich goed voor te bereiden op de training van de Lopersvereniging Groenlo. Als trainer van een groep loopt hij zelf ook mee. De training begint stipt negen uur en is anderhalf uur later afgelopen. Hierna drinkt hij met zijn loopmaatjes een kop koffie in het Bernard Vos Clubhuus in Lievelde om vervolgens thuis een douche te pakken. Rond het middaguur bakt hij een uitsmijter. De middag breekt dan aanen vanaf dat moment is zijn aandacht gericht op de hoofdmacht van Grol.
Vast programma
Vele zondagochtenden verlopen zoals hierboven beschreven. Zo ook op zondag 3 december als Grol zich opmaakt voor een uitwedstrijd tegen FC Winterswijk. “Ik heb inderdaad best een vast programma. Ik vind dat de ideale indeling van een zondag. Ben daarom ook geen voorstander van het zogenaamde weekendvoetbal. Bijgelovig ben ik trouwens niet en ik heb ook geen last van zenuwen. Wel wat gezonde wedstrijdspanning.”
Hij is inmiddels 71 jaar, maar voorlopig zoals hij zelf zegt, nog veel te fit om zondag de hele dag voor de televisie te zitten. Grol 1 is zijn tweede hobby, want tegen hardlopen kan voetbal niet op. De hardlopersvereniging is zijn grote liefde. Hij liep achttien keer een marathon, waaronder die van Athene en Rome. “Op gammele kinderkopjes langs al die historische gebouwen en kunstwerken dwars door de stad. Dan loop je op adrenaline.” Drie uur en ruim twintig minuten liep hij erover in zijn beste dagen. Nu traint hij iedere week nog en met wat senioren loopt hij door de week. Het lopen van wedstrijden doet hij nog sporadisch.
Super Supporter
Afgelopen seizoen werd Richard gekroond tot ‘Super Supporter’. Niet een titel waarmee hij koketteert. “Mooi om een keer mee te maken. Maar ook niet meer dan dat.” Richard noemt zichzelf een rustige, relativerende supporter. Hij loopt niet de polonaise en het hardop analyseren van de wedstrijd laat hij graag aan anderen over. “Ik sta graag tussen een vast clubje mensen. Dat zijn onder andere Michel en Henk Hoffman, Marc Rots, Bob Lebbink en Aloys te Brake. Met hun bezoek ik ook alle uitwedstrijden. Voetbal kijken en tegelijkertijd wat ouwehoeren met elkaar. Ik mis bijna niets. Behalve vorige week, want toen had Aloys het verkeerde adres in de navigatie gezet en kwamen we in een buitenwijk van Apeldoorn uit, terwijl we in Dalfsen moesten zijn. Halverwege de eerste helft kwamen we aanzetten. Dan krijg je natuurlijk een hoop commentaar.”
Dat ‘navigeren’ ging 60 jaar geleden heel anders. Met de fiets gingen ze naar de uitwedstrijden toe. Het was in de tijd van Tonnie Tops, Joop Koenders en Henk Blanken. “Ik heb dat heel bewust meegemaakt. Ik kan me nog herinneren dat Grol met onder andere Fons Zuidinga en Wim Reukers onverwachts kampioen werd in Ruurlo. Met de fiets weer terug, wat een feest. Maar ook het kampioenschap tegen Longa ’30, waar Kevin Stöteler eruit werd gestuurd en met 10 man de wedstrijd werd gewonnen, was historisch. En natuurlijk vorig jaar tegen DVC in Didam. Allemaal fantastische hoogtepunten.”
Richard houdt van pingelaars op het veld. “Tonnie Tops was daar vroeger een mooi voorbeeld van en in deze tijd geniet ik van acties van Tiem Rots en Tycho Riteco. Dat soort vrijbuiters met bijzondere acties moeten we koesteren. Het voetbal wordt anders veel te plichtmatig. En daarvoor komt het publiek niet naar de voetbalvelden.”
Genieten langs het veld heeft hij niet altijd gedaan, moet hij bekennen. Een periode van drie jaar was Richard teamleider van Grol 1. “Ik kijk daar niet met plezier op terug. Ik kreeg te maken met spelers die gefrustreerd of teleurgesteld waren. Al het gedoe in zo’n groep en het geregel er rondom heen. Ik trok me dat heel erg aan, ik ben daar gevoelig voor. We degradeerden ook nog. Ik was blij dat ik weer gewoon als supporter langs de lijn kon staan.”
Vol aan de bak
Dit seizoen speelt Grol voor het eerst in een zogenaamde ‘gemengde klasse’ met daarin enkele traditionele zaterdagamateurs. Richard is erg enthousiast over het niveau in de eerste klasse H. “Je kunt zien dat er wat ploegen tussen zitten met een behoorlijk spelersbudget. In die omstandigheid zitten wij niet en we moeten daarom vol aan de bak om aan te haken. Onze aanval is sterk, Luc Berentsen een fenomeen en Tycho is een krachtmens. Maar onze verdediging is kwetsbaar. Dat levert interessante wedstrijden op.”
Minder te spreken is Richard over de wedstrijden die op zaterdag gespeeld worden. “Vooral uitwedstrijden zijn minder leuk. Je komt dan terug aan het begin van de avond en iedereen vliegt weg naar een volgende afspraak. Op zondag heb je de tijd om na afloop een lekker biertje te drinken met elkaar. En dan thuis om zeven uur Studio Sport kijken. Dan sluit je de zondag mooi af.”
Voedselbank vrijwilliger
Naast het voetbal en het hardlopen is Richard, sinds hij een aantal jaren pensioen heeft, actief als vrijwilliger bij de (regionale) voedselbank. “Leuk en nuttig om te doen en het brengt je met andere mensen in contact. Mooi dat gezeur van iedereen. Iemand uit Aalten vraagt alleen aan mij wat Grol 1 heeft gemaakt, als ze weten dat ze verloren hebben. Ik vind het goed om niet alles in dezelfde bubbel te doen. In coronatijd was dit één van de weinige activiteiten die doorgingen.”
In de loop der jaren heeft Richard verschillende dingen gedaan bij Grol. Naast vele jaren zelf gespeeld te hebben in onder meer het meest roemruchte Grol 11 ooit, schreef Richard voor het clubblad, was teamleider en lid van de terreincommissie. Nu brengt hij het clubblad nog rond en bezoekt hij trouw alle wedstrijden van Grol 1. “De supportersschare wordt stilaan wat kleiner. Er is natuurlijk veel voetbal op televisie en de jeugd loopt niet altijd meer warm voor het eerste. Hier valt het gelukkig nog mee, maar we komen ook bij verenigingen waar geen hond langs de lijn staat.”
