31-01-2024
“Blijf zolang als je kunt bij de jongens voetballen”
Bron: Clubblad 2023-4
Door: Ivo Tenten
Op jonge leeftijd begon de inmiddels 20-jarige Sophie te Brake met voetballen bij s.v. Grol. Inmiddels heeft ze al wedstrijden gespeeld in de voorronde Champions League met FC Twente waarin ze zelfs belangrijke doelpunten scoorde, staat ze strak bovenaan met FC Twente in de Eredivisie voor vrouwen en op het moment van schrijven zit ze in Spanje met Oranje Onder 23. Het gaat ineens snel met de carrière van Sophie.
Sophie woont samen met haar zus Emma, moeder Anke en vader Peter aan de Bernard van Galenstraat in Groenlo. Op een koude zaterdagmiddag bezoek ik Sophie thuis. Na een luidruchtige maar hele vriendelijke ontvangst van Harry de hond (blaffende honden bijten inderdaad niet, integendeel) heb ik een ontzettend gezellig gesprek met Sophie en haar ouders, waarin voetbal, familie en gezelligheid centraal staan. We hadden om 13.00 uur afgesproken, en Sophie zou tot ongeveer 15.00 uur de tijd hebben. Ruim genoeg dacht ik, maar het was uiteindelijk bijna 15.00 uur voordat ik weer richting huis ging. Tijdens het gesprek werd me ook duidelijk waarom de familie Te Brake maar tot 15.00 kon, maar daarover later meer.
Geen faciliteiten
“Ik vind voetbal al vanaf een heel jonge leeftijd leuk”, vertelt Sophie. “Volgens mijn ouders was het woordje ‘bal’ het eerste woordje dat ik kon zeggen”, lacht ze. “Nadat ik klaar was met zwemlessen ben ik direct op voetbal gegaan. Ik zat op school aan de Buitenschans en zat daar met veel jongens in de klas die ook gek waren op voetbal, waar ik dus vanaf de pups al mee gevoetbald heb bij Grol en buiten op straat.”
“Toen ik begon met voetbal, waren er maar weinig meisjes die ook voetbalden. De faciliteiten voor meiden die voetbalden waren toen nog niet zoals nu. Ik kan me nog herinneren dat ik me soms moest omkleden in bijvoorbeeld een scheidsrechtershokje of een washok, en niet eens kon douchen.” Meiden die gingen voetballen waren dus zeker geen vanzelfsprekendheid 15 jaar geleden, maar Sophie wist het zeker, voetbal was helemaal haar ding.
Talent
En dat bleek ook wel, Sophie had talent. Vanaf de F-jeugd tot en met de JO15-1 heeft ze altijd in de selectieteams gespeeld en samen met jongens gevoetbald. “Meiden die goed kunnen voetballen zou ik dat ook zeker aanraden, blijf zolang als je kunt bij de jongens voetballen. Daardoor krijg je meer weerstand op het veld en word je zelf veel beter dan wanneer je van jongs af aan alleen maar met meiden voetbalt”, weet Sophie uit eigen ervaring. “En ik heb ook geluk gehad dat ik goede trainers heb gehad, zoals Max de Vries jr, Bert Roeterdink en Mark Baten. Onder hun leiding speelde ik onder andere met Tiem Rots, Jordy Schutten, Kjell Riteco, Mike Kempers en Ids de Vries. Ik ga af en toe nog wel eens kijken bij Grol 1, omdat daar toch best veel oud ploeggenoten in spelen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik daar niet zo heel veel aan toe kom. Ik ben gewoon te druk.” Uiteraard heeft Sophie ook meegedaan aan het Marveldtoernooi. In 2018 bijvoorbeeld waarbij Grol de openingswedstrijd speelde tegen Barcelona met Xavi Simons. “Na 3 jaar in de JO15-1 kwam ik er echter achter dat de fysieke verschillen tussen mij en de jongens te groot begonnen te worden”, vertelt Sophie. En juist op dat moment kwam FC Twente langs.
Beloftenteam FC Twente
Na de uitnodiging van FC Twente volgden allereerst twee testwedstrijden met het Onder 19 elftal van FC Twente. Peter vertelt: “Wij gingen uiteraard kijken naar die wedstrijden en we zagen al snel dat Sophie heel goed mee kon, maar dachten ook te zien dat de trainers elkaar na 10 minuten in de eerste testwedstrijd al aankeken en bevestigend knikten.” Waar Sophie bij Grol begon als centrale verdediger en in de JO15 werd omgeturnd tot centrale middenvelder, heeft ze zich bij de Twente beloftes na een start op het middenveld gefocust op de verdediging. “Mijn trainer gaf aan dat ik de meeste kans zou maken om het eerste te bereiken wanneer ik me zou richten op de positie van centrale verdediger, dus dat heb ik toen gedaan bij de beloftes.” Sophie heeft in totaal 3 jaar bij het beloftenelftal gespeeld. “In mijn laatste jaar bij de beloftes heb ik mezelf best veel druk opgelegd”, bekent Sophie. “Dat jaar was toch een beetje erop of eronder. Ik heb er veel voor moeten laten om het te halen en dat was niet persé altijd leuk. Maar dat was het dan meer dan waard. Het is best bijzonder om vanuit de eigen jeugd door te stromen naar het eerste elftal, dat is niet voor veel meiden weggelegd.”
Ouders
“Mijn ouders zijn heel belangrijk voor me geweest en dat zijn ze nog steeds. Ze steunen me in alles wat ik doe en ze hebben me zo vaak gebracht en gehaald. Ze kwamen en komen nog steeds heel vaak kijken, samen met Emma.” Wat opvalt is dat de ouders van Sophie haar ook met beide beentjes op de grond houden, voor zover dat überhaupt nodig is. Moeder Anke geeft aan: ”We hebben Sophie altijd volledig gesteund in wat ze graag wil en we hebben haar nooit druk opgelegd. We kijken wel waar het schip strandt zeiden we altijd, en we hebben haar op die manier altijd gesteund in wat ze het allerleukste vindt, voetballen. Maar we hebben haar ook gezegd dat ze moet gaan studeren naast haar voetbal. Hoe leuk ze voetbal ook vindt, de kans dat ze van voetbal kan leven is gewoon echt heel erg klein, dus vinden wij de studie ook heel belangrijk.” Sophie is het daar overigens volledig mee eens, maar geeft aan dat het wel lastig is om te combineren op het moment. “Daarom studeer ik bedrijfskunde aan de Open Universiteit, dat kan volledig digitaal en vanuit huis. Hierdoor kan ik alles beter combineren. En wat ook fijn is, nu heb ik bijna alleen maar vakken die ik leuk vind, dat was op de middelbare school wel anders.”
Naast haar ouders blijken ook familie en vriendinnen een belangrijke rol te spelen voor Sophie. “Ik moet erg veel laten voor het voetbal, maar wanneer het kan, probeer ik extra te genieten met vriendinnen en familie. Ik vind het leuk om bij mijn neefjes bij Erix te kijken, maar ik ga ook graag leuke dingen doen met vriendinnen. Gisteravond ben ik ook gezellig nog even Groenlo in geweest.” En dan blijkt ook waarom de familie maar tot 15.00 uur kan deze zaterdagmiddag. In de hoek van de keuken stond me al de hele tijd een sjoeltafel aan te kijken, maar ineens werd duidelijk wat die daar deed. De familie heeft de afgelopen dagen weer flink geoefend, omdat op deze zaterdagmiddag de jaarlijkse sjoeldag op het programma staat. “Dat idee is jaren geleden spontaan ontstaan op een feestje, en sindsdien zijn er wat mensen aangesloten. Nu hebben we eens in het jaar met een man of 15 een gezellige sjoeldag met een hapje en een drankje, met uiteraard een beker voor de winnaar”, aldus Peter. “Kijk maar daar achter je op het aanrecht.” Emma was de laatste winnaar van het sjoeltoernooi en dus is de familie Te Brake de trotse bezitter van de beker. De volgende dag bereikte mij overigens het heuglijke nieuws, dat Sophie dit jaar gewonnen heeft, dus de beker is weer mee teruggegaan naar de Bernard van Galenstraat.
Dit weekend lijkt een mooi inkijkje te geven in het sociale leven van Sophie met op vrijdagavond een voetbalwedstrijd van FC Twente (4-0 winst tegen FC Utrecht), daarna nog even Groenlo in met wat vriendinnen, en op zaterdag een gezellige activiteit met familie en vrienden die een belangrijke rol spelen in haar leven. Maar voetbal is uiteindelijk toch wel het belangrijkste. Anke vertelt “Sophie weet echt alles. Kent alle spelers van alle clubs in Europa.” Vader vult aan: “En Sophie en ik hebben samen een voetbalstadion-tik. Overal waar we op vakantie zijn, willen Sophie en ik het voetbalstadion zien”, waarna vele Europese steden over tafel vliegen.
FC Twente Vrouwen
Inmiddels speelt Sophie dus bij de FC Twente Vrouwen waarmee ze op het moment van schrijven trotse koploper is van de Eredivisie. “We trainen elke dag, en op twee dagen in de week trainen we twee keer, waarbij de tweede training specifieke training is voor ieder individu”, vertelt Sophie. “Toevallig had ik daar pas nog een gesprek over met Mike (red. Mike Kempers), mijn buurjongen, hoeveel wij trainen. De dames doen er net zoveel voor als de mannen, alleen kunnen wij er als dames helaas niet van leven op dit moment, tenzij je echt heel goed bent. Je ziet trouwens wat dat betreft wel ontwikkelingen. Er zijn bijvoorbeeld steeds meer sponsoren die juist ook heel graag het vrouwenvoetbal willen sponsoren.”
“We hebben ook echt een hele leuke groep. Ik voel me heel erg thuis bij het eerste elftal. Ik kan eigenlijk met iedereen wel goed overweg. Bij Twente heerst een bepaalde cultuur die ze goed bewaken. Als spelers van andere clubs naar FC Twente komen, verwachten ze ook dat spelers zich daar aan aanpassen. Bij Twente draait het om ons en niet om ik. En daarbij wordt er verwacht dat iedereen er altijd hard voor werkt. Hierdoor ontstaat er een echt teamgevoel.” Anke vult aan: “Ze doen ook heel veel leuke dingen samen naast het voetbal, vind ik, zoals maatschappelijke activiteiten, teambuilding, samen avondjes stappen, van alles. Sophie woont nog thuis, maar zo af en toe gaat de tandenborstel mee, en dan weten we dat ze blijft slapen bij een teamgenootje en dat ze er een leuke avond van maken samen.”
Verrassing
De aanpassing aan het eerste elftal is Sophie goed afgegaan. Aan het begin van dit seizoen heeft ze, mede door blessures bij meer ervaren spelers in het team, bijna alle wedstrijden in de basis gestaan. En niet op de plek waarop ze zich focuste bij de beloftes, maar juist weer op het middenveld, de plek waar ze uiteindelijk het allerliefste speelt. Des te moeilijker dat ze nu een stapje terug moet doen, in die zin, dat ze geen vaste basisklant meer is. “Het was best een verrassing dat ik zoveel in de basis stond tot aan vorige week. Ik heb onder andere voorronde Champions League gespeeld, en veel competitiewedstrijden in de basis gestaan. Dit is wel mede gekomen doordat een aantal meer ervaren spelers geblesseerd waren, maar soms moet je ook een beetje geluk hebben. Die spelers zijn nu weer terug, waardoor ik weer een stapje terug moet doen.” Het valt me op in hoe Sophie praat, dat ze aan de ene kant heel ontzettend ambitieus is, ze zou het liefst zo snel mogelijk weer in de basis staan, maar tegelijkertijd ook heel realistisch of misschien zelfs wel wat bescheiden, want ze heeft bijvoorbeeld niet eens gemeld dat ze twee keer gescoord heeft in de voorronde Champions League. De Champions League is voor Sophie wel een open wondje nog. “Dat we van Levante wonnen was best een stunt. Daarna waren we er zo dichtbij! Uit tegen Häcken hebben we heel veel kansen laten liggen, en thuis, terwijl de hele buurt was komen kijken om me te supporten, hadden we een collectieve offday. En nu staat Häcken na twee rondes spelen bovenaan in de poule.”
Maar ondanks de uitschakeling heeft Sophie met Twente nog genoeg ambities. “We hebben de Supercup al gewonnen en we willen ook de beker winnen, het kampioenschap natuurlijk en de Eredivisiecup.”
Jong Oranje
De goede prestaties de afgelopen maanden hebben er ook toe geleid dat Sophie is uitgenodigd voor het Nederlands Elftal Onder 23. “Begin oktober kreeg ik een belletje van de hoofdtrainer dat ik voor het eerst bij de voorselectie zat. Daarna moest ik voor een medische keuring naar de KNVB en niet veel later kreeg ik via de mail de bevestiging dat ik bij de definitieve selectie zat.” Eind oktober heeft Sophie al mogen invallen tegen Frankrijk en Spanje. Na haar debuut bij Jong Oranje moest ze volgens goed gebruik een liedje zingen aan tafel bij het eten. En daar was goed over nagedacht. “Ik heb het liedje ‘Amalia’ gezongen”, vertelt Sophie, “Zodat ik zeker wist dat binnen de kortste keren iedereen mee zou zingen.”
En nu is ze dus opnieuw uitgenodigd, samen met 7 andere spelers van FC Twente. Dit keer om met Jong Oranje naar Spanje te gaan voor twee oefenwedstrijden, tegen Schotland en Zweden. “Ik ben hier natuurlijk heel trots op. Ik ben één van de jongsten bij de selectie. Ik leer hier ontzettend veel van en ik leer nieuwe mensen kennen, dat vind ik ook heel leuk”, aldus Sophie.
De toekomst
Het contract van Sophie loopt aan het einde van dit jaar af bij FC Twente. “In het verleden dacht ik dat ik geen zaakwaarnemer nodig zou hebben en dat ik het zelf allemaal wel zou kunnen regelen, maar ik heb onlangs kennis gemaakt met een zaakwaarnemer, en het lijkt er toch op dat ik ga samenwerken met een zaakwaarnemer”, zo vertelt Sophie. “Ik zou graag door willen bij FC Twente. Ik denk dat ik me goed heb laten zien de afgelopen maanden en ik kom uit de eigen opleiding, dus ik heb goede hoop dat ik mijn contract bij FC Twente kan verlengen.” En hoewel Sophie eigenlijk te nuchter lijkt om op mijn vraag in te gaan wat haar absolute droomclub zou zijn, krijg ik haar toch zover om daarop te antwoorden. Als ze dan toch mag dromen, dan zou het Barcelona of Manchester City zijn.
Tot slot
Tot slot heeft Sophie nog een tip voor alle jonge meiden die ook de droom hebben om profvoetballer te worden. “Blijf zo lang mogelijk met de jongens mee voetballen, maar vooral, heb plezier, dat is echt het allerbelangrijkste.”
En zo vloog de tijd voorbij bij de familie Te Brake. Tijd om naar huis te gaan, en tijd om te sjoelen!
