03-11-2025
Terug in de tijd met Marlon, Christian en Edwin.
Bron: Clubblad 2025-3
Door: Mark Wessels
Een gemoedelijk avondje aan de andere kant van de spoorbaan, met een drietal oud-leden van s.v. Grol staat altijd garant voor leuke anekdotes. Onder het genot van een paar heerlijke potten bier kijken Edwin Wissink, Marlon Beemers en Christian Garstenveld in de woning van Christian terug op een mooie tijd bij de Grol.
Eerst maar een voorstelrondje:
Edwin Wissink (Edje voor intimi) 53 jaar, is geboren en getogen in Groenlo en sinds 1997 woonachtig in Lichtenvoorde. Edwin werkt bij XHC in Groenlo maar woont al ruim de helft van zijn bestaan in Lichtenvoorde. Hij is getrouwd met Monique en ze hebben samen twee kinderen: dochter Lieve van 20 jaar en zoon Tjalle is 17 jaar. Tjalle keept in Longa 19-1 en doet de koksopleiding. Lieve studeert voeding en diëtiek aan de HAN. Lieve’s vriend komt trouwens uit Groenlo, die kruisbestuiving is en blijft.
Marlon Beemers (bijnaam Koko) is ook 53 jaar en zijn vriendin Yvette komt uit Lichtenvoorde. Marlon is in het dagelijks leven productieplanner bij Vion in Groenlo. Hij ontmoette Yvette voor het eerst in 1998 tijdens de Grolse carnaval. Ze hebben samen een zoon en een dochter. Zoon Jip van 23 jaar voetbalt in Longa 2 en staat op het punt om af te studeren aan de HBO, richting Finance & Control. Dochter Isa, 20 jaar, heeft altijd gevolleybald bij Longa ‘59. Daar is ze vanwege tijdsgebrek mee gestopt. Isa studeert geneeskunde in Nijmegen. Ondertussen woont Marlon trouwens ook al weer 25 jaar in Lichtenvoorde.
Christian Garstenveld (bijnaam Pluis) is 51 jaar, getrouwd met Wendy en werkzaam bij Party Rent. Ze hebben twee zoons; Noud en Mart. Noud is 21 jaar en een fanatiek BMX-er. Hij heeft nog wel een blauwe maandag gevoetbald en had al snel in de gaten dat hij met de BMX meer kon bereiken. Mart is 18 jaar en heeft in het verleden ook ge-BMX-t. Hij heeft allerlei hobby’s maar is niet zo van de sport. Wagenbouwen en muziek maken, dat is meer zijn ding. Noud studeert accountancy aan de HAN in Arnhem en Mart werkt in de garage bij Rouwmaat in Groenlo, hij wil vrachtwagenmonteur worden.
Hoe zijn jullie in Lichtenvoorde terecht gekomen?
Edwin: “In 1996 zei ik tegen mijn vriendin, laten we in Lichtenvoorde maar ook in Groenlo ‘grondje gaan kijken’. Wat het eerste vrij komt, daar gaan we voor. In Lichtenvoorde werd toen net een begin gemaakt met plan Zuid 1 en daar zijn we uiteindelijk gaan wonen. Daarna zijn we binnen het plan nog weer verhuisd naar een iets ruimere woning. Ik weet nog goed dat ik Tom Rooks in de Lange Gang vertelde dat ik een woning had gekocht in Lichtenvoorde. Ik kreeg me toch een bak stront over me heen.. Tom zei: ‘Van iedereen had ik dit verwacht maar zeker niet van jou, nooit niet.’”
Marlon: “Hetzelfde verhaal als Edwin. We zijn ook op zoek gegaan naar een woning in Lichtenvoorde of Groenlo onder het motto; ‘wie het eerst komt, wie het eerst maalt’. We kwamen dus ook in Lichtenvoorde terecht en wel in de bomenbuurt. Nu wonen we in een wat grotere woning aan de Herman Olijslagerstraat en dat bevalt prima.”
Christian: ”In 2000 zijn we begonnen in Groenlo waar we een jaar in een huurhuis aan de Thorbeckestraat hebben gewoond. Een jaar later zijn we verhuisd naar Lichtenvoorde omdat de moeder van Wendy overleed en Wendy dichter bij haar vader wilde wonen. We hebben in totaal 20 jaar in Lichtenvoorde gewoond en hebben zes jaar geleden een huis in Lievelde laten bouwen.”
Hebben jullie een jofele tijd gehad bij de Grol?
Marlon: “Absoluut! Ik ben best laat lid geworden van de Grol; ik ben namelijk pas begonnen in Grol C3. Mijn vader is vroeg overleden en mijn moeder was erg voorzichtig. Ze vond de Winterswijkseweg een drukke en gevaarlijke weg om over te steken en heeft daarom ‘veiligheidshalve’ wat langer gewacht met het aanmelden van mij als lid. In Grol C3 voetbalden de eerstejaars en dat was het opleidingsteam voor C1. Na de B- en de A-junioren heb ik bij de senioren anderhalf jaar in het eerste elftal gespeeld, daarna dertien jaar in Grol 2 om daarna af te bouwen in Grol 8, het vriendenelftal dat begon als Grol 14.“
Christian: “Ik ben zelf op mijn vijfde gaan voetballen bij de Grolse Boys. We woonden aan de Jan Steenstraat en iedereen uit de buurt voetbalde bij de Boys met uitzondering van Theo Huijskes. Zonder gekheid; het was een leuke tijd bij die club. Het was dan wel een kleine vereniging maar erg gezellig. Ik voetbalde altijd met mijn klasgenootjes, prima toch? In de C-junioren heb ik mij over laten schrijven naar s.v. Grol. Dat had te maken met dezelfde drukke Winterswijkseweg maar zeker ook met Ben Bomers. Ben was toen onderwijzer op de St. Willibrordusschool en heeft mij overgehaald om bij Grol te gaan voetballen. Ik heb in de Grol-jeugd in C3, C1, B2, B1, A2 en A1 gekeept en in de senioren ben ik meteen ingelijfd bij het vriendenteam van Grol 14. De meeste jongens met wie ik voetbalde zaten op school in Leeuwarden of Groningen en konden door de week niet trainen bij Grol. We hebben toen besloten om het zelf maar te proberen met een eigen elftal. Samen met Marlon, en nog een aantal vrienden, zijn we lid van de vriendengroep de Musketiers. Edwin is van de Befkes en die kennen we ook al heel lang. De Musketiers en de Befkes waren de hofleveranciers van Grol 14. Bij dat elftal zaten verschillende spelers die best mee konden met het eerste of tweede elftal dus er ging nog wel de nodige discussie met het Grolbestuur aan vooraf. Maurice Geerdink is daarvoor nog bij Theo Huijskes thuis geweest. Maurice vertelde Theo dat ie maar een ding kon beloven en dat was een kampioenschap. Dat is in het eerste seizoen trouwens niet gelukt.”
Edwin: “Ik zat net ‘onder’ de selectie maar deed altijd wel enorm mijn best. Ik was een zogenaamde harde werker. Af en toe mocht ik meetrainen onder trainer Ben Bomers. Positiespel spelen en dan maximaal 2 keer de bal raken was nog wel een dingetje bij mij. Verder heb ik jarenlang in de zaal gevoetbald in Grol 1. Dat was volgens mij de eerste keer dat Grol een zaalvoetbalteam had. We hadden vaak Jan Bouwmeester uit Beltrum als scheidsrechter en ik mocht van hem nooit slidings in de zaal maken. Dat vond ik best wel lastig. Jan ging vaak als laatste naar huis; na de kantine nog even naar Cappie en dan op zijn brommertje terug naar Beltrum. Ik weet nog goed dat we met ons zaalvoetbalteam een keer in Didam moesten spelen. Het zou flink gaan misten en we twijfelden of we wel of niet in de auto moesten stappen. Uiteindelijk zijn we wel gegaan en de heenweg was er niks aan de hand maar de terugweg was totaal anders. De mist was zo dik dat Bas Reukers op de motorkap van de auto ging zitten en de weg heeft gewezen. We waren 10 minuten bezig om vanaf de Winterswijkseweg via Probroed terug te komen bij de Grol.”
Christian: “We zijn met ons elftal een keer kampioen geworden en Grol 1 kon die dag ook kampioen worden. Maar Grol 1 verloor en hun kampioenschap ging dus niet door. Annelies kwam bij ons en zei dat wij maar op de plaats moesten gaan zitten die eigenlijk voor Grol 1 was bestemd. Ze zei: ‘Loat ze jullie moar feliciteren.’ Iedereen die het sportcafé binnenkwam moest dus eerst bij ons langs. Het hele draaiboek voor het feest van Grol 1 lag klaar en dat hebben wij 100% overgenomen. We zijn om 17.30 uur die middag voor het buffet naar Marveld gegaan maar dat was natuurlijk eigenlijk voor het eerste bedoeld. ’s Maandags hebben we het feest gewoon weer opgepakt; het was fantastisch. Voor zover ik nog weet zijn we twee keer kampioen geworden met ons team; een keer in Beltrum en een keer bij Witkampers in Laren.”
Marlon: “We hebben ook met de A-jeugd een keer een prachtig toernooi in Denemarken gehad. Overdag werd er gevoetbald en ‘s avonds was het feest. Het was dan wel een jeugdtoernooi maar wij hadden een meer dan veredeld A-elftal met verschillende spelers van Grol 1. Michel Hoffman stond in de spits en was toen volgens mij al 25 of 26 jaar. Het had helemaal niks meer met dispensatie te maken.”
Edwin: “In de C-jeugd hebben we tijdens het zomerkamp een keer een onvergetelijke vossenjacht in Enschede gehad. Dat was in het jaar dat de paus naar Nederland kwam. Tonnie ‘Futje’ Vaarwerk had zich verkleed als Popie Jopie en zijn witte bestelbusje met sunroof was de pausmobiel. Na een half uurtje vond zelfs Enschede het optreden van de paus uit Groenlo tenenkrommend dus hij moest afmarcheren. Tonnie Hartman ging ook mee, als kok. Tonnie was dan ’s middags in de keuken druk aan het koken maar hij presteerde het om drie peuken tegelijk in datzelfde keukentje aan het branden te houden; ongelofelijk knap.“
Hebben jullie nog speciale herinneringen aan trainers bij s.v. Grol?
Edwin: “Ik heb in de C2 nog training gehad van Tom Rooks. Hij was er niet altijd maar de trainingen waren prima.”
Marlon: “Ben Bomers was een strenge trainer. De eerste weken van het nieuwe seizoen zagen we amper een bal. We liepen hard in de Schans en de Leeuwekuil pakten we niet in de lengte maar in de breedte. Ik heb verder Tonnie Zieverink en Theo Hulshof als trainer gehad.”
Christian: “In de B- en C-jeugd hadden we Hans Emaus en Ronnie Baten als trainers. Ik vond vooral Hans Emaus wel een aardige, rustige kerel. ‘Fut’ Vaarwerk was mijn keeperstrainer. Hij is de enige trainer die me heeft laten kotsen op het veld maar ik heb wel een hoop van hem geleerd.”
Wat doen jullie of wat hebben jullie gedaan bij Longa?
Christian: “Ik kan er kort over zijn, helemaal niks.”
Marlon: “Ik ben in het verleden jeugdleider en jeugdtrainer geweest; verder ook nog een paar jaar scouting gedaan voor de jeugd. Toen mijn zoon naar de senioren ging, ben ik daarmee gestopt. Ik voetbal niet meer in competitieverband maar nog wel elke donderdagavond van 21.30 uur tot 22.30 uur(!!)met het clubje ‘Ons genoegen’. Daarna gaan we of naar de Kruup of naar café de Zaak.”
Edwin: “Ik ben al heel lang jeugdtrainer bij Longa. Ik ben begonnen bij wat toen nog D-pupillen heette en heb ook de B-junioren getraind. Toen mijn zoon lid werd, ben ik begonnen met de Obbink cup (vier tegen vier op kleine veldjes zonder keeper). Daarna heb ik zes seizoenen JO11 getraind en nu doe ik sinds kort JO15-1.Dat is trouwens wel heel anders als O11. Ze zijn in de puberteit, veel mondiger en dat betekent dat ik dus echt aan de bak moet. Ik ben nog wel een ‘ouderwetse’ trainer die tijdens de wedstrijdbespreking bij wijze van spreken met magneten werkt. Ik ben zeker geen type dat thuis gaat zitten knippen en plakken om op een TV wedstrijdbeelden te laten zien. Ze hebben me trouwens ook gevraagd of ik de cursus oefenmeester UEFA 1 wil doen, maar dat ga ik niet doen.”
Om 1.15u stapt deze verslaggever weer op zijn fiets richting de Grolse Veste. De koelkast bij de familie Garstenveld is zo goed als leeg, maar de avond was vol gezelligheid!
