15-02-2016
Korte Anneliese.
Na een kleine week relatieve rust, want in het carnavalsweekend deden we eens gek en gaven onze toppers vrijaf, gingen we zaterdag de strijd aan met Eibergen E1 en stond op zondag het hoog aangeschreven zaaltoernooi van Stadtlohn op het programma. Maar eerst zaterdag. Wij zijn de te kloppen ploeg, want wij hadden 'De Eggies' al enkele keren flink pijn gedaan met dikke uitslagen. En het moet gezegd, complimenten voor de Eibargsen, want zij gingen de strijd vol aan en ze maakten het ons lastig. Dit temeer wij niet scherp startten en naar later bleek Thijmen met de beste wil, maar ziek in het veld stond. Na een achterstand draaiden we net voor rust de stand om, maar misten toch de hele wedstrijd de scherpte . Zowel achterin waar we soms knullig doelpunten incasseerden, als voorin waar we de mooiste aanvallen niet succesvol in het netje legden. Uiteindelijk trokken we toch aan het langste eind en wonnen met 4-3. Maar nogmaals de complimenten voor de vechtlust van FC Eibergen.
In ieder geval genoeg puntjes voor ons om weer op de i te zetten...
Na een nachtje slapen gingen we zondag naar Stadtlohn en voor we het doorhadden, kregen we al een flink pak op de broek van het Schalke '04 van Huntelaar... Maar daarna richtten onze toppers zich op en groeiden ze in het toernooi. Ahaus, Legden en Ulm werd met fris aanvalsspel en strijd verslagen. Een plek in de kruisfinales was danook het logische en dikverdiende gevolg. We gingen de strijd tegen Wezen vol aan en wij hadden het beste van het spel, maar de kansen werden niet afgemaakt. En dan treden de voetbalwetten in werking. De anderen scoren wel. Ook de arbitrage hielp niet mee door een voorzet van een half half metertje achter onze achterlijn te laten passeren en terwijl wij ons al opmaakten voor de achterbal scoorden de tegenstanders en dat was nog niet erg, maar de warrige scheids keurde het doelpunt nog goed ook. Dan merk je pas dat we niet thuis in het hol van onze leeuw zitten, maar een klein half uurtje verder in het nest van de adelaar... We voelden ons effe bestolen en 2-0 achter leek kansloos, maar onze toppers wisten niet van opgeven. Ze scoorden de aansluitingsstreffer. En er zat meer in het vat. Een dubieus gegeven vrije bal brak ons weer op en 3-1 met nog twee minuten op de klok, dan zeg je normaliter aufwiedersehen... Onze toppers vochten als leeuwen en met nog een minuut op de klok scoorden onze toppers de 3-2. En ze klopten, nee ze bonken op de Duitse poorten en een schot onder in de hoek; de doelman raakt de bal en de bal rolt op de doellijn, de keep herstelt zich en houdt het stukje leer met lucht erin, oftewel de plofbal, trouwens niet gemaakt van plofkip, tegen en in de snelle tegenstoot scoorden de Duitsers de beslissende 4-2. Tegen de verhouding in verliezen, is ook verliezen, maar wat genoten we van onze toppers.
Dan maar de kleine finale. En we weten van ene heer Van Gaal dat je ook die moet willen winnen... We moesten onze teleurstelling meteen wegstoppen, want SUS Stadtlohn stond ons al in de arena op te wachten. En wat een klasse lieten de onzen zien. Ze drongen weer aan, zonder veel kansen weg te geven, maar het netje bolde niet en het werd een niet bloedeloos gelijk spel.
Penals moesten beslissen en dat tegen Duitsers... Maar onze topppers deert dat niet. Ze waren overtuigd dat ze zouden winnen. Generatiekloof zullen we maar zeggen, maar het moet gezegd onze toppers hadden gelijk, want dikverdiend werd plaats 3 en een mooie beker in de wacht gesleept. Klasse mannen!!
Zaterdag werd Jordi zeer verdiend man of the match en zondag verdiende Lars deze eer. Lars en Jordi chapeau. Maar het hoedje en diepe buiging zijn er voor al onze toppers. Wat een genieten van ons team van toppers... Dass team!!!!
Grote dank gaat daarbij naar ons eigen toplegioen van ouders, grootouders en broertjes en zusjes. Zij zien hun team niet een zevenklapper achter elkaar verliezen...
Trots op ons TOPlegioen, maar vooral trots op onze TOPPERS!!!
