13-03-2016
Korte Anneliese.
De laatste drie weken hadden we geen enkele competitiewedstrijd gewonnen, maar we hadden er ook geen verloren en zelfs niet gelijk gespeeld, want door allerlei omstandigheden waren er de afgelopen drie zaterdagen geen mogelijkheden om te voetballen in competitieverband. Ter vervanging trainden we in de zaal of op een afgelegen hoekje van een kunstgrasveldje. En het moet gezegd, zelfs dan is het genieten van onze toppers: de vonken spatten ervan af!
Hoe blij waren we de afgelopen donderdag dat we weer anderhalf uur mochten trainen, want daarvoor mochten we in verband met het noodtrainingsschema maar een uurtje aan de bak.
Deze zaterdag moest het dan weer gebeuren, een competitiewedstrijd en nog wel tegen de huidige koploper in onze hoofdklasse, Gendringen E1. Om 07.50 uur zaten we in onze bolides en hoewel dee Lechtenvoordsen ons dwars wilden bomen door plots de N18 richting Gendringen af te sluiten, wisten wij en met name onze JosJos wel een binnendoor weggetje…
Onze scoutleider Jan had al informatie ingewonnen dat we in Gendringen op echt gras zouden moeten opereren, terwijl daar een fantastische kunstgrasmat in het ochtendzonnetje lag te gloren. De operationele leiding van de Gendersen wist echter dat wij trainen op kunstgras en in partijtjes op kunstgras bijna niet zijn te verslaan oftewel het zou kunstig zijn om dat voor elkaar te krijgen. Kijk, op dit niveau krijg je gewoon te maken met dit soort psychologische oorlogsvoering. Bij de warming-up lieten we effe zien wie de baas is, want terwijl Gendringen E1 bezig was met hun opwarmertje aan de zonnige al ontdooide zijde van het veld, begonnen onze toppers ook aan hun voorbereiding aan dezelfde kant, maar ze hadden al wel het doeltje ingenomen. Alsof hun neuzen bloedden, maar die bloedden helemaal niet (niet verder vertellen…), warmden ze stoïcijns steeds verder op en kozen de manschappen van Gendringen E1 en hun begeleiding de koude kant. In de pocket!
Het bovenstaande lijkt wellicht een ietsiepietsie erger dan het is, want vandaag stonden twee sportieve teampjes tegenover elkaar en het moet gezegd, we hadden een jonge scheids, maar wat floot “dat gastje” goed. Hij zag alles, floot op het juiste moment en floot niet op de niet juiste momenten. Een soort Hans Scheinck in het klein, maar dan zestig jaar jonger en zestig kilo lichter.
Bij het begin van de wedstrijd zagen we menig gaapje bij onze toppers. Nu is dat bij Ireen Wust een teken van focus, maar bij onze toppers, dus niet zo bleek. Na één minuut, we hadden nog niet geknipperd met onze ogen, lag een cornerbal al in ons netje. Kan een ochtendslaapje een minuut te lang duren? Ons antwoord: ‘Ja, dat kan’… Maar toen waren onze toppers dan ook bij de les. Wat een blauwwitte vechtmachine stond daar vervolgens op het echt groene echt gras te ballen en voor Gendringen E1 was dat balen. Onze opponenten werden van alle kanten overklast en ze konden alleen met lange ballen vanaf de keep gevaar bij ons stichten. De bal leek er eerst niet in te willen en het doffe geluid van een bal op de paal en lat maakte mooie tonen, maar leverde geen doelpunt op voor de onzen. Onze toppers raken dan niet in paniek en al voetballend lag de gelijkmaker in het mandje en niet veel later stonden we 1-2 voor. Zo gingen we ook de rust in. Onze toppers hadden echter geen rust in hun bips en na een klein slokje en een klein plasje stonden ze al weer op het veld. Wat een plezier en relaxtheid stralen deze toppers uit, zelfs in de rust van een topwedstrijd welke voor ons zo ongeveer vergelijkbaar is met een Championsleague finale. Durf je dan als tegenstander nog wel uit de kleedkamer te komen? Tuurlijk wel, bij ons is voetbal geen oorlog, maar het komt er wel in de buurt. Onze tegenstanders werden ingesloten, opgejaagd en onder vuur genomen… Uiteindelijk stond er 1-6 op het scorebord en dat was eigenlijk geflatteerd, want qua kansen hadden er voor ons dubbele cijfers kunnen en wellicht moeten staan. Maar wat is moeten, als je zo geniet van fantastisch voetbal, een dito motivatie en bijpassende inzet.
Het is natuurlijk niet nodig om onze toppers voor te stellen, stel je voor, maar even het geheugen opfrissen kan geen kwaad:
Topper Tycho: goalkeeper met de paplepel binnengekregen, lang, sterk, slim, goed meevoetballend en zeer sterk op de lijn.
Topper Lars: verdediger en Benjamin van ons team, beresterk in het één op één duel, je zou als aanvaller het liefst stoppen met voetbal als je tegen deze topper moet spelen.
Topper Mats: tRots van ons team, alleskunner, dus kan alles, razendsnel op de benen, spijkerhard, duelkracht met een loepzuiver, graniethard schot.
Topper Jordi: voetbalstrateeg, geweldig overzicht, legt de bal waar hij het wil hebben, ziet het spelletje en denkt vooruit.
Topper Thijmen: voetbalgrootheid, lange benen, grote voeten, razendsnel, een snoeihard schot, niet te stoppen door niets en niemand, goalgetter pur sang.
Topper Tyn: aanvoerder, gaat voorop in de strijd, plezier in en buiten het spelletje, technisch vernuft, tactisch beresterk en snel, heel snel.
Topper Yaluca: één bonk spieren, wilskracht, power, een geweldig actieradius, dé klassieke rechtsbuiten en koning van de kluts, niet te stoppen.
Topper Juul: trukendoos, technisch geweldig, voetbalprofessor, slim, gedreven, onvoorspelbaar onvoorspelbare voetbalgigant, doelpuntenmachine.
Wat een eer om als technische staf met deze toppers te mogen werken, met één woord topperdetoptop!
En dan hebben we het nog eens niet over ons eigen TOPlegioen aan vaste en niet vaste supporters. Ze laten ons nooit in de kou staan, hoe koud het ook mag zijn. Ze zijn werkelijk onze negende man. Waarvoor meer dan dank!!!
Hoewel ons hele team als een man of the match speelde, stak er vandaag één een stukje bovenuit, Yaluca. Yaluca wat verdiende jij het om vandaag de titel man of the match te krijgen. Klasse topper en klasse toppers, want wat hebben we weer genoten van onze toppers!!!!
Trots op onze toppers. Waarvan akte.
