21-01-2021
Bron: Clubblad nummer 4 – 2020
Door: Carmen Arendsen
Een nieuwe rubriek vraagt om een nieuw verhaal. Daar waar ik in het vorige clubblad Nikki Meusert in de spreekwoordelijke schijnwerpers mocht zetten, heb ik tijdens mijn voorbereidingen van dit artikel voor het clubblad niet met één maar met twee dames een kopje thee mogen drinken. In deze rubriek, mijn (semi-)sportieve buurvrouw én buurmeisje: Nancy en Niké Reinders.
Voor dit interview tijdens de coronatijd mocht ik het gelukkig dicht bij huis zoeken, letterlijk een paar deuren verderop. Op een doordeweekse avond, achter voordeur nummer 5, werd ik verwelkomd door Nancy en Niké Reinders om een avondje over (dames)voetbal te praten.
Niké Reinders is een lange, sportieve twaalfjarige dame die momenteel eerstejaars HAVO/VWO scholiere is aan het Marianum in Groenlo. Niké is ooit als één van de weinige meisjes begonnen bij de F-pups en is daarna bijna direct doorgestroomd naar de F7, waar ze voetballers te kort hadden. In het begin heeft Niké vele jaren bij de jongens gevoetbald, waarna ze in de E-jeugd in een meisjesteam terecht kwam. Na 3 jaar meisjes E-voetbal is ze doorgestroomd naar de jongens D-jeugd waar ze inmiddels alweer 1,5 jaar voetbalt.
Niké speelt samen met een ander meisje, Raisa, in dit voetbalteam dat bestaat uit 14 jongens en 2 meisjes. De D3 wordt al jaren begeleid door de altijd fanatieke trainer Stef. Ook Walter is trainer en Joris helpt soms een handje mee. Niké vertelt: “Ik speel echt in een leuk team, er is veel fanatisme, maar ook als wij wedstrijden verliezen dan zijn wij met z´n allen teleurgesteld”. “Echt iedereen kan goed met elkaar, echt superleuk die saamhorigheid”. Niké heeft twee posities binnen het team. Ze is keeper en deelt deze positie met Milan. De ene week keept ze en de andere week staat ze in het veld. Maar het leukste? “Dat is toch echt keepen”, aldus Niké.
Niké komt uit een echte keepersfamilie. Haar vader, moeder én broer zijn keeper of zijn keeper geweest. Niké volgt dan ook keeperstraining bij haar vader, Roy. Elke woensdagavond om 18.45 uur samen met alle andere keepers van de D jeugd. Haar vader en broer (Tygo) zijn ook fervente keepers en spelen elk bij de 35+/Grol 11 en bij de B-jeugd. Niké heeft ook een zusje Robin, maar zij heeft een afkeer van het al het voetbal. Zij heeft een andere keuze gemaakt, gymmen bij Rap en Snel.
Moeder Nancy heeft ook altijd gekeept, al heeft ze in de beginjaren ook wel in het veld gestaan. “Ik ben een beetje lui van aard en ik kon goed keepen. Niemand wilde keepen dus dacht ik, dan doe ik dat toch! Ik vond het ook wel heel leuk, absoluut!” Niké kijkt tevreden naar haar moeder en begint te lachen “Ik lijk qua keepen wel een beetje op mama. Ik ben niet lui, maar ik zet niet altijd helemaal door”. Nancy lacht, dat snap ik: “Ik was vroeger ook altijd heel druk met het publiek”. Niké: “Maar jij bent wel fanatieker dan ik. Als er een tegendoelpunt wordt gemaakt dan baal ik er niet súper erg van. En mijn concentratie is gewoon niet altijd goed. Gelukkig geeft Stef mij dan altijd goede aanwijzingen in de pauze, zodat ik de tweede helft goed geconcentreerd kan beginnen”. Niké: “Wij deden het best goed in de competitie, van de 7 wedstrijden die wij nog hebben kunnen spelen, hebben wij er 3 gewonnen en 1 gelijk gespeeld. Als ik niet keep sta ik meestal achterin, maar ik zou eigenlijk veel liever op het middenveld willen staan. Met jongens voetballen vind ik eigenlijk wel leuk, ik vind echt dat ik een leuk team heb”. In andere teams krijgen heel vaak de meisjes niet de bal, omdat jongens denken dat meisjes niet kunnen voetballen. Echt onzin. Ik leer ook veel van de jongens, qua kracht en conditie én ik krijg in dit team ook gewoon de bal”.
Nancy kijkt graag bij de wedstrijden van Niké. Nancy is jarenlang zelf voetballend lid geweest bij de Grol dus ze vindt het fantastisch dat haar dochter ook voetbalt. Nancy: “Voetbal is meer dan alleen het spelletje, het is ook alles er omheen dat het leuk maakt. Tijdens mijn jeugdjaren bij de Grol was voetbal áltijd een feest. Ik heb er ook veel kennissen en vrienden aan over gehouden. En niet alleen vrienden, ook Roy heb ik leren kennen op E&F kamp waar ik jarenlang jeugdleider was”. Nancy: “Ik ben begonnen met voetballen toen ik een jaar of 8/9 jaar was. Tom Porskamp was mijn eerste trainer. Ik heb tot bijna mijn 22e op het veld gestaan. Niet alleen op het veld, maar ook bij feestjes en weekendjes weg hebben we enorm veel plezier gehad. Hierna nog enkele jaren zaalvoetbal tot mijn 27e. Ik heb altijd gekeept en ook heb ik keeperstrainingen gehad. Elke zondag stonden wij met z’n allen op het veld, twee keer in de week trainen. Daarnaast was ik ook jeugdleidster van een meisjesteam op de zaterdag en gaf ik doordeweeks ook training. Als je zo terugblikt dan stond ik letterlijk mijn halve leven op het voetbalveld, haha! Ik vond het zaalvoetbal altijd erg leuk, maar bij zaalvoetbal moet je veel technischer zijn. Ik was wel een goede zaalvoetbalkeeper (goede reactie), maar vind het buiten sporten toch echt wel veel leuker en lekkerder. Helaas was op een gegeven moment de koek op, het animo voor vrouwenvoetbal werd minder en op een gegeven moment stopte het, helaas…”
Gelukkig gaat het weer goed met het meisjes- en vrouwenvoetbal bij de Grol en ziet Niké haar toekomst ook positief in. Ze wil nog héél graag haar voetbalcarrière blijven combineren met het uitoefenen van karate, ook nu ze de oranje band met het bruine streepje heeft. Op de vraag ‘Welke sport is leuker?’ hoeft ze niet na te denken. Gelukkig maar...
