29-04-2021
Bron: Clubblad 1 - 2021
Door: Carmen Arendsen
Moeilijk plannen was het niet om met de meiden Aila Roerdink en Isa Buesink in gesprek te gaan. Gezien de huidige avondklok en de gesloten discotheken konden wij elkaar makkelijk treffen op een vrijdagavond, uiteraard voor 21.00 uur. Aila en Isa zijn twee blonde, gezellige dames die spelen in het MO19 team. Naast dat zij samen voetballen zijn zij ook klasgenoten, vriendinnen én collega’s.
Aila en Isa zijn beiden 17 jaar oud en zijn eindexamenkandidates 6VWO op het Marianum in Groenlo. De meiden volgen samen de vakken Frans en Duits en na schooltijd gaan ze veel met elkaar om. Aila en Isa werken allebei in de kantine van de s.v. Grol en bij proeflokaal Brouwersnös. Isa werkt inmiddels al 3 jaar met veel plezier in de kantine en is sinds 2 jaar dan ook collega met Aila. Naast dat ze elke dinsdag, donderdag en zaterdag samen aan het voetballen zijn, gaan de meiden ook graag samen op stap. Helaas hebben zij alleen nog niet veel mogen genieten van het stappen, gezien City Lido al een lange tijd gesloten is. Om momenteel hun vrije tijd in te vullen, wandelen de dames graag en kijken ze veel Netflix. Isa: “Ik ben dan ook erg blij dat ik gewoon naar school kann en dat wij gewoon mogen trainen. Zo tref ik mijn leeftijdsgenoten en vriendinnen tenminste nog.”
Isa is haar voetbalcarrière begonnen in de meisjes E2 en speelt al jaren met meiden. Aila is haar gevolgd doormiddel van een kennismaking op het vriendinnetjestoernooi. Na twee keer meedoen is ze direct op voetbal gegaan. Aila: “Ik was zo enthousiast, ik heb eerst nog een tijdje gezwommen en getennist, maar ik vond voetbal direct erg leuk!”
Aila en Isa zijn al enige tijd fanatieke speelsters bij de MO19. Isa vertelt dat zij altijd op het middenveld heeft gespeeld in de vorige teams, maar dat zij nu vaak op rechtsbuiten wordt gepositioneerd. “Ik denk persoonlijk dat ik op het middenveld beter ben, want ik moet het meer van mijn techniek dan van de snelheid hebben,” Aila lacht en zegt “Ach je bent ook echt wel snel hoor!” Aila vertelt dat zij nu al een tijdje op linkshalf staat en dat zij hiervoor altijd midmid was. Sinds het vorige seizoen zijn er wel posities veranderd, vertelt ze. Aila en Isa vertellen beiden dat ze erg enthousiast zijn over hun team. “Het is echt een vriendinnenteam,” zegt Aila. “De meesten kennen elkaar ook al best lang. Er gaan meiden weg, maar er komen ook meiden bij. De diversiteit maakt het heel leuk.” Momenteel krijgen de meiden training van Nenad Dokic en zal hij ook op de zaterdag het meidenteam begeleiden. In het vorige seizoen hebben de meiden trainingen gehad van Dalibor Repija en van Mark Houwers. René Landeweerd was op de zaterdag de leider.
Al kletsend over het eigen voetbalteam vraag ik de dames wat hun nationale lievelingsteam is. Aila schrikt: “Oei, die heb ik helemaal niet! en lacht. “Ik kijk eigenlijk bijna geen voetbal, vroeger zei ik altijd dat ik voor Ajax was, maar dat deed ik, omdat toen iedereen een Ajaxsupporter was. Maar nee, ik heb niet echt een team waarvoor ik ben. Ik heb zelf vier jongere broertjes en de jongste twee zijn ook helemaal niet met voetbal bezig.” “Mijn twee broertjes Roan en Quint wel en volgens mij is Quint voor Twente.” Isa lacht: “Ik ben wel echt voor Twente, maar mijn vader (Ronald Buesink) is voor Feyenoord. De vriend van mijn moeder schrijft voor de Tubantia en die is altijd bezig met Twente, hij heeft mij een beetje aangestoken denk ik!” Isa en Aila kijken dus geen herenvoetbal, maar ook voor damesvoetbal krijg je ze niet echt warm. Aila: “Ik heb geloof ik wel het WK van de dames gezien.” Isa vervolgt: “Ja, maar eigenlijk is het gewoon niet om aan te zien, ik kan er echt niet naar kijken… Dan kijk ik weer een keer een wedstrijd en dan denk ik ‘nee’.. het ziet er niet uit.”
Isa: “Ik mis de wedstrijden met ons voetbalteam wel heel erg ja, dat was voor mij echt dé zaterdag. Je gaat dan wel uit in de avond, maar overdag was het heel chill om met de meiden een wedstrijd te spelen. Daar keek ik wel altijd naar uit. Wij doen nog niet aan een derde helft, want wij zijn altijd laat thuis van het voetballen. Iedereen gaat dan snel rond etenstijd naar huis en dan treffen wij elkaar ’s avonds weer vaak in City of bij ’t Doktertje.” Aila: “Ik mis naast de wedstrijden voetballen ook echt het werken in de kantine. Isa en ik werken allebei in de kantine, maar ook bij Brouwersnös. Helaas is ook Brouwersnös dicht, waardoor wij momenteel even niet kunnen werken.” Isa: “Eén van de leukste momenten om te werken in de kantine is wanneer de Fancy Fair plaatsvindt. Het is dan altijd ontzettend druk en gezellig in de kantine. De sfeer die er dan hangt is super! Alle collega’s zijn dan aan het werk en naderhand ben je echt kapot.” Aila vertelt: “Ik lach dan ook gewoon de hele dag, omdat iedereen het gezellig heeft met elkaar.”
Op de vraag of ze nog een vriend(je) hebben overgehouden aan al dat bier serveren lachen ze allebei: “Zeker niet!”
Op de vraag: ‘Hebben jullie nog tips voor meiden die willen gaan voetballen?’ moeten de meiden even nadenken. Isa: “Voetbal is naast een fanatieke ook een heel gezellige sport, je maak er echt vriendinnen mee.” Aila: “Elke teamsport is leuk, maar bij voetbal moet je gewoon eens een training mee doen om het te ervaren. Dat kann op elke leeftijd vind ik, maar het is echt de moeite waard om dat te doen als je echt jong bent. Dat heb ik ook gedaan middels het vriendinnetjestoernooi.” Isa: “Meidenvoetbal is wel wat rustiger dan de meeste meiden zullen denken, fysiek zijn meiden wat minder hard dan de jongens dat zijn. Als je jong begint met voetballen dan leer je echt heel veel. Toen ik in de D1 kwam dacht ik wel, voetbal wordt wel moeilijker want opeens moet je ‘mannetjes’ gaan dekken.” Aila lacht: “Klopt! Mijn vader heeft mij toen echt moeten uitleggen wat buitenspel is.”
Gezien beide meiden dit jaar eindexamens doen, vraag ik naar hun toekomstplannen. Aila: “Ik stop volgend jaar helaas met voetbal omdat ik ga studeren. Waarschijnlijk ga ik Geneeskunde studeren, maar ik moet de uitslag van mijn toelatingstoetsen nog afwachten. Waarschijnlijk ga ik studeren aan het Radboud in Nijmegen, maar als ik daar niet toegelaten word dan ga ik naar Maastricht. Ik wil graag op kamers, maar als het onderwijs nog zo lang online blijft dan kijk ik nog even. Biomedical Science is mijn tweede keuze, mocht ik niet worden toegelaten bij Geneeskunde.” Isa: “Ik stop ook, ofja dat weet ik voor 90% zeker. Ik ga International Business studeren in Groningen, maar ook daar is een numerus fixus. In Nijmegen zou ik ook de studie kunnen volgen, maar dat is dus mijn tweede optie. Groningen lijkt mij een leuke stad en is even wat anders dan Nijmegen, Groningen sprak mij als stad het meest aan.” Isa vervolgt: “Ja het is wel jammer dat wij gaan stoppen, maar er zijn meer meiden die gaan stoppen, omdat zij gaan studeren. Enkele meiden gaan wel door met voetballen, maar als je op kamers woont, is het gewoon wat moeilijker te combineren.” Aila knikt: “Ik wil mij ook gewoon 100% kunnen richten op mijn studie. Dalibor zei altijd ‘Je kunt het wel combineren’ maar nee, als ik echt op kamers woon, ga ik helaas stoppen.”
“Voorlopig gaan wij nog wel even door en hopelijk kunnen wij binnenkort weer écht voetballen!” aldus de meiden.
