24-11-2021
‘Mijn vader staat altijd in dienst van een ander’
Bron: Clubblad 2021-3
Door: Kyra Broshuis
Hele gezinnen groeien in Groenlo op met dé Grol en steeds vaker zien Grol-leden hun kleinkinderen voetballen op Den Elshof. Eén van die mensen is Willie Konnik. De 75-jarige Grollenaar is geboren binnen de gracht en opgegroeid in de Grolse binnenstad. Als kleine jongen was hij geen voetballer, dat kwam pas later. “Ik ben ongeveer vanaf mijn 20e lid van de club. Niet aaneengesloten trouwens, we zijn in 1972 naar Kampen verhuisd voor mijn werk maar na twee jaar weer teruggekeerd ‘op ‘t olde nus’. In 1974 ben ik weer lid geworden.” Willie, getrouwd met Ida Elsinghorst uit Meddo, woont al 45 jaar op het Blik en daar werden ook de drie kinderen geboren: Corinne, Tessa en Jasper. “We hebben 7 kleinkinderen dus we zijn schatrijk!”, vertelt Willie trots.
Al 44 jaar een hechte groep
Willie heeft altijd in de groenvoorziening gewerkt en begeleidde de mensen bij de voormalige Hamelandgroep. “Ik vond dat fantastisch. Mijn moeder zei: Jongen, waor begin ie an? Ik moest regelmatig een nieuwe opleiding volgen maar het gaf me veel voldoening om die mensen te coachen. Hoe ik bij de Grol kwam? Ik speelde vaak volleybal met de jongens van Wijnen en met Willie Nieuwenhuis maar dat liep op een gegeven moment niet meer. Ik kwam Ton Notten tegen en die haalde me over om te gaan voetballen in Grol 8. Dat team bestaat nog steeds met spelers als Jos Porskamp, Louis Baks, Ton Notten, Frans Porskamp, Guus Gockel, Frans Koster en Henk Overkemping. Ook wijlen Bert Oesterholt hoorde daarbij. Een prachtig gezelschap; we zijn al 25 keer een weekend weggeweest met mekaar. Dat doen we al 44 jaar, elke twee jaar. Nu de mannen te maken krijgen met nieuwe heupen en andere toestanden wordt het steeds moeilijker. Volgend jaar wordt het laatste weekendje weg…”
Drie dagen printen
Al 15 jaar is Willie een vaste waarde bij de bekende woensdagclub. “Willy Everink had me al langer op de korrel. Na een wedstrijd van het eerste vroeg hij me, maar ik werkte nog gewoon. Direct na mijn pensionering ben ik begonnen. Grol 1 kijken deed ik vroeger vaak maar alleen met mooi weer. Ik kan me nog herinneren dat Grol 1 kampioen werd in Angerlo en dat we de spelers toen met een grote boot van de carnaval hebben ingehaald. Heinz Arink leverde de auto en ik moest rijden. Mijn zoon Jasper en Niek Bleumink mochten mee. We hebben die boot toen volgeplakt met teksten als Grol 1 Kampioen!, ik ben drie dagen aan het printen geweest...”
Geringe prestaties
Zoon Jasper (40) is fysiotherapeut en in zijn vrije tijd trainer bij de JO11-4. Samen met zijn partner Rosa Jonker heeft hij 3 kinderen. Van zijn voetbalcarrière bij de Grol is niet veel bekend. “En dat is niet zonder reden”, zo zegt hij zelf. “Ik wilde als kind al graag voetballen en mijn vader nam me mee naar de Grol. Hij was een een hele fijne en positieve fan langs de lijn. Hij is altijd trots op me geweest, ondanks mijn geringe prestaties. In de jeugd ging het nog wel goed; ik speelde wel in selectieteams en heb zelfs in de D nog een proeftraining gehad bij de Graafschap. Ik heb in Grol 2 en 3 gespeeld en heb 1 keer ingevallen bij het eerste maar dat mag geen naam hebben. Toen ik Groningen ging studeren, kwam het voetbal op een lager pitje. Ik voetbal nu helemaal niet meer, hooguit met de kinderen in de tuin. Ik ben nu veel aan het hardlopen, ik blijf natuurlijk wel een sportliefhebber.” Jasper wil langs de lijn een zelfde vader zijn als Willie. “Mijn zoons Jules en Sebas voetballen allebei en mijn dochter Loïs zit op gym. Ik vind het geweldig om trainer te zijn bij de jongens. Veel van de spelers zitten pas sinds kort op voetbal dus we kunnen ze veel leren, altijd op een positieve manier. Mijn zoons vinden het nu nog stoer dat ik leider ben. Ik heb Jules 2 jaar getraind bij de F-pups en nu train ik dus Sebas. De prestaties? Ach, we hebben wel eens heel bijzondere uitslagen gehad maar dan is het des te mooier als je wel een keer wint.”
Bloedfanatiek
Opa Willie gaat regelmatig kijken bij de jongens. “Maar het is soms zo vreselijk vroeg. Onze kleinzoon Sten (zoon van dochter Tessa en Tjiko Wolberink) voetbalt bij de JO13-2 en we hebben ook nog een kleinzoon die in Malden voetbalt bij Juliana, daar ga ik ook regelmatig kijken. Allemaal zijn ze bloedfanatiek. Het is mooi dat we weer welkom zijn langs de lijn, ik heb het echt gemist.”
Enkele jaren geleden werd Willie getroffen door een herseninfarct. “Dat heeft wel impact gehad. Ik doe het nu rustig aan met feesten en drank zoals met carnaval. Alleen de Veld-avond sla ik nooit over. Ik hoop dat het dit seizoen allemaal weer doorgaat, dat heeft Groenlo echt nodig.”
‘Typisch mijn vader’
Jasper is trots dat zijn vader zich nog steeds inzet voor de Grol. “Dat is echt typisch mijn vader. Hij staat altijd in dienst van iets of iemand. Het is heel bijzonder dat hij nu vertelt over wat hij allemaal doet bij de woensdaggroep. Hij is een stille kracht die veel doet maar altijd op de achtergrond blijft.” Voor Willie is het vanzelfsprekend, zo zegt hij. “Ik wil een bijdrage leveren aan de maatschappij, ook omdat ik het zelf goed heb.”
De kleinkinderen Sebas (11) en Jules (8) voelen zich op het sportpark als een vis in het water. Sebas speelt in de JO11-4 en is een echte middenvelder. “Ik zat eerst nog op gym en judo maar ik wilde liever op voetbal. We hebben een heel leuk team met papa als leider. Ik ben natuurlijk fan van Grol maar ook van Vitesse omdat ik in Arnhem geboren ben. Messi is voor mij de beste speler van de wereld. Jules voetbalt in de JO9-1 en is ook een middenvelder. “Ik zit al 4 jaar op voetbal en ook nog op tennis en gitaarles. Mijn vrienden Luuk en Dies zitten bij mij in het team. Met de regiocup zijn we kampioen geworden in het eerste seizoen na corona.”
Op de kaart
De familie Konnik is trots op hun club. “De Grol staat goed op de kaart en het is hier allemaal prima voor elkaar”, zegt Willie. “Met de woensdagclub hebben we een hele mooie groep en er zijn ook van de Boys nieuwe mensen bijgekomen. We waren ooit met 8 Willie’s, er zijn er nog 3. Ik werk veel samen met Corry Kregting, ook een echte Grolman met een groen hart. Ik hoop dat ik nog lang bij de woensdagclub kan blijven.”
Jasper is blij met de verjonging van de afgelopen jaren. “Veel jonge mensen willen echt iets doen voor de club en dat is een prachtige ontwikkeling. Grol staat er heel goed voor.”
