08-08-2025
“De mooiste wedstrijd was de allereerste klassieker tussen de vrouwenteams van Feyenoord en Ajax, op Varkenoord”
Bron: Clubblad 2025-2
Door: Henri Walterbos
Ondanks dat ze onlangs pas 28 jaar werd, besloot Maxime Bennink te stoppen met profvoetbal op het hoogste niveau. Ze gaat zich richten op haar maatschappelijke carrière. Ze sloot haar carrière af bij RSC Anderlecht na daar een jaar te hebben gespeeld, waaronder wedstrijden in de Champions League. Ook op amateurniveau trekt ze haar kicksen niet meer aan. “Misschien nog af en toe zaalvoetballen met vriendinnen van me in Zwolle.”
Ze kon bijtekenen bij Anderlecht, maar vond het wel ‘mooi geweest’. “Ik heb een mooi papiertje op zak en heb eigenlijk meer zin om daar mee verder te gaan dan nog een jaartje te voetballen”, vertelde ze desgevraagd. Maxime studeerde af en behaalde haar diploma Commerciële economie/sportmarketing.
Tegenstaan
Het voetballeven begon haar steeds meer tegen te staan. “Normaal gesproken zie ik nooit op tegen de training, maar dat werd steeds meer en meer. Dat komt niet door de club of zo, maar meer door mezelf. Ik wil gewoon wat anders doen.” De beslissing nam ze gaandeweg het seizoen. “Ik had bewust maar voor één seizoen getekend, iets wat ik altijd al deed. Het is geleidelijk aan zo ontstaan, niet in één keer dat ik dacht ‘soh, nu is het klaar.’ Ik ben er nu wel van overtuigd dat dit de juiste beslissing is. Ik kijk terug op een mooie periode, op mooie dingen, in verschillende landen en verschillende omgevingen in Nederland ook. Dat is zeer waardevol wat ik allemaal heb meegemaakt.”
Mooi rijtje clubs
Het rijtje clubs waar ze het wedstrijdshirt van mocht dragen is indrukwekkend. “Bij Grol is het allemaal begonnen. In Groenlo speelde ik altijd al op veldjes, en ging ik van hockey over naar voetbal. Toen ik bij Grol begon, ging het allemaal heel snel en ging ik na twee seizoenen al naar FC Twente. Bij FC Twente heb ik de jeugd doorlopen, heb daar mijn debuut mogen maken in het eerste team. Dat is een enorme leerschool geweest.
‘Wat is topsport?’, ‘hoe moet je als topsporter leven?’, ‘wat wordt er verwacht van je?’ En veel dingen geleerd zoals discipline en hard werken, iets wat je in je verdere leven ook kunt gebruiken. Daar heb je toch wat bouwstenen gelegd voor je verdere leven en ik heb in die periode veel vrienden gemaakt.”
Na FC Twente ging ze nog iets hoger Overijssel in, naar PEC Zwolle. “Zwolle dat was iets verder van huis, een wat volwassener leven en ook weer veel vrienden gemaakt. Met PEC speelde ik voor het eerst in de hoogste vrouwenvoetbaldivisie, wat een heel groot verschil is met de jeugd. Ik heb een hele fijne tijd gehad bij PEC, een hele leuke club met een goede organisatie. Veel geleerd ook en van daaruit de stap gemaakt naar Engeland.”
Corona periode
Engeland was niet haar prettigste periode. Ze zat er in de coronaperiode en speelde er bij Reading en Brighton & Hove Albion. “Dat was een lastige periode want alles zat dicht. Daar heb ik in principe maar ruim een half jaar gezeten, maar dat was wel lastig. Bij Reading tekende ik, maar daar ging wat mis met de inschrijving en heb ik iets van 3 maanden geen wedstrijden mogen spelen. Ook een gedeelte ook niet mee mogen trainen in verband met verzekeringstechnische zaken. Op zo'n moment maak je ook geen deel uit van de selectie.”
Feyenoord
Na wederom een jaartje PEC verhuisde ze naar Rotterdam Zuid. Bij Feyenoord speelde ze 3 jaar. “Feyenoord was een heel bijzondere tijd. Toen ik daar kwam was dat het eerste jaar dat ze met een vrouwenteam speelden in de vrouwen eredivisie. Alles was nieuw, en als je het dan vergelijkt met PEC, is Feyenoord een veel grotere club. Dat merkte je al als je daar alleen al rondliep. In die periode is het eigenlijk wel iedere maand, ieder jaar een stapje omhoog gegaan. Het salaris, de faciliteiten, het werd steeds professioneler. Er zijn daar enorme stappen gezet, het was niet altijd gemakkelijk, want van Feyenoord werd best wel heel veel verwacht. Al met al was het een hele leuke periode, met hele leuke teamgenoten. De mooiste wedstrijd was de allereerste klassieker tussen de vrouwenteams van Feyenoord en Ajax, op Varkenoord. Dat was geweldig. We wonnen met 4-1 en ik scoorde ook nog. Misschien wel mijn meest bijzondere wedstrijd ooit. Die wedstrijd zal ik nooit meer vergeten.”
Brussel
Ze sloot eind mei haar voetballeven af bij RSC Anderlecht, in Brussel. “Dat is wel een hele aparte stad, met zijn tweetaligheid. Je wist nooit precies waar men Frans of Nederlands sprak. Ik kan geen Frans maar heb me goed gered met Engels, wat ik goed spreek. Op de club was de staf Nederlandstalig, en ze kunnen ook wel Frans. Over het algemeen werd er gewoon Engels gesproken, maar één op één praatte je gewoon Nederlands met ze. Leuk om dit jaar in België nog mee te maken. We hebben Champions League gespeeld, om het kampioenschap meegedaan, wat helaas niet gelukt is, en tweede geworden. Ook de bekerfinale helaas verloren, teleurstellend maar het is wat het is.”
Oranje
Ook speelde Maxime nog in het oranje in verschillende vertegenwoordigende teams. Meiden onder 14, onder 15, onder 17, onder 19 en onder 23 speelde ze in. “Ook een hele bijzondere ervaring, maar ik was er nooit zo heel erg mee bezig dat ik dacht van ‘oh wat leuk dat ik voor Oranje geselecteerd wordt’. Het was best wel streng en je moet heel erg in de pas lopen. Daar ben ik nooit zo heel goed in geweest”, lacht ze. “Dan waren weken met Oranje weggaan best wel vermoeiend. Vooral je eigen ding doen, niet teveel zeggen, dat vond ik best wel pittig.”
Oma super supporter
Voor haar vaste supportersschare zal het ook wennen zijn. Vele keren waren familieleden aanwezig bij wedstrijden die Maxime speelde, waar ze ook speelde. “Daar ben ik ze best wel dankbaar voor. Ook de laatste wedstrijd waren ze erbij.” Ook oma Dechering, uit Groenlo, Maxime’s eigen super supporter. “Zij was misschien wel de meest fanatieke.”
Een nieuw hoofdstuk breekt aan nu. “Uiteindelijk kijk ik op alles best wel heel positief terug en heb nu zin aan het nieuwe leven.”
